Ενθύμιο από την έκθεση"AGE OF INNOCENCE"..

Μια φορά κι ένα καιρό ,ήταν δεν ήταν ,
Η γη μας μια τεράστια υδάτινη σφαίρα…

Μόνο νερό
Μια μπάλα από θάλασσα. Αλλού ρηχή κι αλλού βαθιά, γεμάτη μυστικά κρυμμένα.
Ήταν πανέμορφα να βλέπεις την απεραντοσύνη του γαλάζιου στον ορίζοντα….

Μόνο νερό, μια τεράστια αγκαλιά που όλα τα θαλασσινά πλάσματα είναι σε κοπάδια ατελείωτα …ανακατεμένα με γοργόνες.
……Ήταν παράδεισος….
Που και που όμως, οι γοργόνες μελαγχολούσαν…που δεν είχαν παρέα ,αλλά βαθιά μέσα στη σοφία του ωκεανού ξέρανε πως η κατάσταση θ αλλάξει.

Ένα βράδυ λοιπόν, στο κρύο βαρύ μπλε της νύχτας, ένας παράξενος βόμβος συνταράζει όλη τη πλάση…ριτίδισε το νερό από τη δυνατή βοή.
Παράξενα χρωματιστά πράγματα πετάνε στον αέρα! το σκοτεινό του ουρανού αποκτάει τελικά μια πολύχρωμη υφή.

Οι φάλαινες στο βαθύ στρογγυλό κόκκινο μέλλον του μυαλού τους αναγνωρίζουν τα περίεργα ιπτάμενα
………….ααααα(ννν)εεεεερο……………….. Η αναστάτωση είναι μεγάλη!
Η θάλασσα ανασκαλεύει τα νερά της ,και τα πλάσματα της κρύβονται στα μαύρα του βυθού…
……………….. Ααααεεεερρροοο-πλάνα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σιδερένια σμήνη από χρώμα! που όλο και φαίνονται καθαρότερα ενώ η μέρα παίρνει να χαράζει.

Στην ακρούλα του ορίζοντα ένας μικρός παρατηρητής βλέπει τα αεροπλάνα να πλησιάζουν όλο και περισσότερο την επιφάνεια του νερού, και με ένα μεγάλο νήμα το καθένα από αυτά κάτι να σέρνει.

Μια τεράστια άσπρη σφαίρα ! μια χιονόμπαλα μεγάλη.

Ένα μετά το άλλο όλα τα αεροπλανάκια γέμισαν τη θάλασσα τεράστια στρογγυλά παγάκια, και φεύγουν γράφοντας κύκλους στον αέρα. Το γοργονάκι που παρατηρεί, έχει χαζέψει με το θέαμα.
Όλα δείχνουν νέα.
Τα παγάκια λιώνουν σιγά-σιγά ,μικραίνουν και μικραίνουν φανερώνοντας κάτι λευκό που ξεπροβάλλει!
Τρίγωνα ,άσπρα πανιά.

Ο ορίζοντας γεμίζει από ιστιοφόρα που αρμενίζουν με φωνές και γέλια από ανθρωπάκια που συνεχίζουν το ταξίδι τους.
Το γοργονάκι βουτάει στα βαθιά να πει τα νέα στους μεγάλους.
…..ακούγοντας την ιστορία η μεγάλη γοργόνα πλατάγισε την ουρά της γέλασε με την καρδιά της –και είπε
«ΧΑ! τώρα τα όνειρο θα βγει αληθινό! Ας πάμε!»κι ανέβηκε ψηλά κι έκανε τη θυμωμένη.
«ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος????»
Κι όλα τ ανθρωπάκια πάνω στα πλοία με τα παγωμένα τους χαμόγελα, είπανε με μια φωνή
«ΖΕΙ κυρά γοργόνα!»
«Ωραία!»απάντησε εκείνη και φεύγει. Είχε μια ολόκληρη θάλασσα γεμάτη καράβια να ρωτάει.
Και τότε άσπρα μπουκάλια γάλα χύνονται στη θάλασσα σαν προσφορά προς το θαύμα που επέζησαν από την τρομερή γοργόνα .Κι έτσι γεννηθήκαν οι στεριές ,αφού έπηξε το γάλα!

Κι από τότε οι ναυτικοί γυρίζουν τις θάλασσες και οι γοργόνες τους κάνουν τρομερές ερωτήσεις.
Από τα άσπρα πρώτα ιστιοφόρα έμειναν μονό 30,και τα στολίζουμε κάθε Χριστούγεννα.

Τα αεροπλάνα περνάνε κι αυτά καμιά φορά, και πετάνε με θόρυβο ,χιονοπόλεμο ,κυρίως στα μέρη που κάνει πολύ ζέστη…κι έχει ησυχία…
Δε ξέρουμε τι έχουν μέσα στις χιονόμπαλές τους. …..Αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία…

Τα δικά μας ,εκείνα τα πρώτα, ζούνε για τη χαρά των ταξιδιών στους αιθέρες και γεμίζουν το κόσμο ευχές

-ΚΑΛΛΙΡΟΗ ΣΠΙΡΙΔΩΝΟΣ-

DESIGNάτος περίπατος

Δεν ξέρω αν πήρες χαμπάρι τι γινόταν το τριήμερο 26,27,28 στην PSYROPOLH. Design walk σου λέει, κι όλοι οι γουόναμπι και μη γραφιστοντισάινερς ξεχύθηκαν στο χωριό του Ψυρρή -με τους χάρτες στο χέρι όλοι μέρα και με 10 αφίσες τουλάχιστον απάνω τους- για να επισκεφτούν 14 δημιουργικά γραφεία. Ωραία φάση σκεφτήκαμε και ακολουθήσαμε. Ξεποδαριαστήκαμε δηλαδή για να πω την αλήθεια από τις 2 μέχρι τις 7 το βράδυ. Αν άξιζε τον κόπο; Βέεεβαια! Είχε πολύ γέλιο να βλέπεις τόσο κόσμο να τρέχουν γύρω γύρω για τον ίδιο σκοπό, να συναντάς τις ίδιες φάτσες και μοιράζεσαι τις ίδιες αγωνίες τύπου" Ρε παιδιά ξέρετε που είναι αυτή η Περικλέους;" Αλλά τη χειρότερη φρίκη τη φάγαμε με την περιβόητη οδό Καλογριώνη για το γραφείο ΦΩΤΕΙΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΜΑΤΖΑΡΗ. Ξαφνικά μαζευτήκαμε τρεις παρέες και προσπαθούσαμε να λύσουμε το μυστήριο! Κι όταν επιτέλους φτάσαμε-να ναι καλά η γιαγιάκα που μας φώτισε, κι η καημένη είχε σαστίσει" Μα τι είναι εκεί ρε παιδιά και μ' έχουν ρωτήσει τόσα άτομα σήμερα;!"- ξεσπάσαμε σε χειροκροτήματα και μπουκάραμε μέσα. Στην πλατεία της Πλάκας είναι για να ξέρεις αν τύχει ποτέ και βρεθείς στη θέση μας! Και με το που πάμε να μπούμε που να χωρέσουμε; Ένας χώρος 2Χ2 πο έμοιαζε περισσότερο με σπίτι. Στους άλλους δεν άρεσε και κατέβηκαν αμέσως παθαίνοντας αγραφοβία με τόσο κόσμο και περίμεναν εμένα ως συνήθως που την είχα καταβρεί. Με το που έμπαινες μέσα ένιωθες σαν στο σπίτι σου και η κουζινα ήταν μεγαλύτερη από τα γραφεία! Είχε κι ένα πίνακα,ξέρεις σαν αυτό που είχαμε στο σχολείο, οπυ έλεγε τι να μην ξεχάσουνε με κορυφαίο "ΝΑ ΤΑΙΣΩ ΤΟ ΜΩΡΟ"!. Α ήταν και η μασκότ του όλου event, ένας σκύλος που τον είχαμε δει και σ' εκείνο το γραφείο που δε θυμάμαι τ' όνομα, με το τεχνητό τζάκι στο video wall και όλους ξαπλωμένους στο πάτωμα σε μαξιλάρια με αποφθεύματα σχετικά με το design. Τέλος πάντων μη νομίζεις ότι μας άρεσαν όλα. Αυτά που ξεχωρίσαμε ήταν...

Αρχικά το "SEREAL" πάνω από το ντισκοκαφενείο της Ψύρρας.Γεμάτο σούπερ ήρωες, ένα περίεργο ενυδρείο που το σηκώνει ένα καρτούν και το καλύτερο: ένα μεγάααλο χαρτί (σαν αυτό της τουαλέτας αλλά σε μεγέθυνση) όπου έγραφαν και σχεδίαζαν ό,τι ήθελαν οι επισκέπτες. Ε εκεί αφού δεν μας διώξανε καλά να λέμε. Ο Αλέξανδρος ζωγράφιζε, εγώ ήθελα αλλά αγχώνομαι αμά είναι τόσο κόσμος γύρω κι έγραφα κι η Πόπη με τον Αυγουστή θαύμαζαν! Να σου δώσω μια ιδέα.."Η Πόπη αγαπάει τον Αλεχάντρο και θα παντρευτούν στο Λιβάδι! χιχι" "Πίου πίου θα σας σκοτώσω όλους! Πιου πίου!" Ένα καρτούν μ' ένα αυτόκίνητο κι ένα τεράστιο ΧΙΧΙ δια χειρός Αλεχάντρο πιο δίπλα. Ύστερα ο Αυγουστής φτιάχνει κάτι που δεν καταλαβαίνουμε καν τι είναι και σχολιάζουμε πιο δίπλα, SEREAL. Αυτό είναι μεγκαλίσιους...ότι του φανει του Λωλοστεφανή σου λέω! Άσε που πήραμε κατά λάθος-λέμε τώρα αλλά μην το πεις πουθενά- και την χειροποιήτη πινακίδα που έλεγε "GET YOUR BUTT UPSTAIRS!"

Φεύγουμε από κεί καααποια στιγμή και συνεχίζουμε το ταξίδι μας για να κάψουμε τα εναπομείναντα εγκεφαλικά κύτταρα στο "TYPICAL MUTATIONS" και το project IQUBE όπου μας υποδέχτηκαν όλους με μια κάμερα και επεξηγήσεις γι τη προσωρινή διαμονή μας εκεί. Πανέξυπνα κόλπα της όρασης και του μυαλού όπου έπρεπε πρώτα να λύσουμε καμιά δεκαριά μικρούς γρίφους με αριθμούς, σχήματα και λέξεις, να τα καταγράφουμε στο χαρτί κι ύστερα να φτάσουμε στη μεγάλη λύση. ΤΡΟΜΕΡΟ! Ε εντάξει έπεσε και λίγο βοήθεια του κοινού διότι και το IQ έχει και τα όρια του.

Ύστερα, συνεχίσαμε για τους -κάθε άλλο παρά- κακόμοιρους ντιζάινερς, ήτοι "POOR DESIGNERS". Από κει πήραμε και τις πιο ωραίες αφίσες και είδαμε τα πιο καλαίσθητα σχέδια στους τοίχους και τους υπολογιστές. Κι έναν όροφο πιο κάτω η γυνεικοπαρέα του "DESIGN SHOP" έφτιαξαν ιστορίες μικρού μήκους όπου οι φωτογραφίες και οι εικονογραφήσεις εξελίσσονταν παράλληλα με την πλοκή. Έπρεπε να δεις αυτή την ιστορία με τους καθρέφτες αλλά και του θυμωμένου Ρικάρντο γραμμένη πάνω στον τοίχο με κεφαλαία γράμματα.

Και τελευταία στάση το "WE DESIGN" με guest τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη! Το project ΚΑΘΗΒΡΑΔΥΝΑ ΣΤΟΥ ΨΥΡΡΗ είχε να κάνει με εργασία, φαγοπότι, τραγούδια, χορό, μουσική , πόρνες, , ναρκωτικά, σκουπίδια. Όλες τις διαφορετικές όψεις στου Ψυρρή δηλαδή. Και κάτι που οι υπόλοιποι παρέλειψαν ήταν μια μεγάλη κάρτα με όλα τα έργα που υπήρχαν εκεί.

Η κοιλιά όμως αρχίζει και γουργουρίζει και μας πήρε το βραδυ οπότε κατηφορίζουμε με τις τσάντες γεμάτες αφίσες,κάρτες, διαφημιστικά στους Διόσκουρους γιατί καλή η τροφή του μυαλού,πνεύματος όπως θες πες το αλλά νηστικό αρκούδι΄ούτε design ουτε walk! Άντε και του χρόνου..

ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΗ ΛΙΣΤΑ

1. Δευτέρα με Παρασκευή 10:00-12:00 το πρωί ,best 92,6. Η προσφάτως χαζοθεία ,πιο κουλ και θετική ραδιοφωνική παραγωγός, Αφροδίτη Σημίτη, λέει καλημέρα με τον καλύτερο τρόπο! Κάθε μέρα είναι "Παρασκευή Παρασκευή!" Άσε που έχει και τον απίστευτο κύριο Γιώργο Βράτσο να βολτάρει εκεί τριγύρω σχολιάζοντας .. Στήσε αυτί που λέω

2. Μαύρος χρυσός ή αλλιώς ΣΟΚΟΛΑΤΑ. Το όγδοο θαύμα._

3.Λίγο κρασι λίγο..πολύ θάλασσα θάλασα θάλασσα θάλασσα

4.Οι Nouvelle vague. Μόνο που γράφω τ όνομα τους χαλαρώνω! ( τα live τους είναι μια άλλη ιστορία)

5.To blog melomenou http://neraidokosmos.blogspot.com/. Της νεράιδας γίνεται εκεί μέσα! Όσοι ονειροπόλοι και παραμυθιάδες προσέλθετε..

6.Έκθεση "The age of innocence" στο Bacaro. Βρες τη χαμένη σου αθωότητα.(πςς πολύ πρωτότυπα αυτά που γράφω!)

7. H εκπομπή ζωγραφικής ενός φοβερού και τρομερού κυρίου με αφάνα άφρο μαλλιά που δε ξέρω τ' όνομα του στην ΕΤ3. Θ ακούσεις τις καλύτερες ατάκες ενώ φτιάχνει τους τέλειους πίνακες του..

8. Τα γυναικεία περιοδικά: Vogue, LOOK, ΕLLE, BHMADONNA. Το μόνο άγχος που σου δημιουργούν είναι πότε θα διαβάσεις όλες τις σελίδες!

9. Οι άδειες παιδικές χαρές. Κάτσε σε μια κούνια και ονειρέψου..(άσχετα αν του φίλου μου, Σάκη του φαίνονται στοιχειωμένες! "Δεν τρομάζεις όταν βλέπεις μια κούνια πηγαίνει πέρα δώθε μόνη της?")

10. Περπατώντας ή ποδηλατώντας στον πεζόδρομο Διονυσίου Αρεοπαγείτου και στα στενά της Πλάκας

11. Τα soundtrack της Amelie και του "2". Νοσταλγία και slow motion..

12. Αρκετοί την κράζουν αλλά δε θα συμφωνήσω. Η εκπομπή funked 21:00-22:00 στο Mad με τη Λυδία Παπαιωάννου.

13.Η παράσταση "Κατσαρίδα" στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Αλλά και ο Βασίλης Μαυρογεωργίου αυτοπροσώπως!

14. Ο Αιμίλιος.( όσοι έχουν την τύχη να είναι μαθητές του καταλαβαίνουν τι εννοώ!)

15. Τα κιτρινόμαυρα παραμυθένια playmobiloσκίτσα του b. στους γκρίζους τοίχους της Αθήνας. Μια ματιά μόνο φτάνει (ναι ναι αεροπλάνο να σε κάνει..)

16.Οι LOCOMONDO! Μπες και στο myspace κι ακου τους. Οι υπόλοιποι θα σε κοιτάνε περίεργα που θα σκας στα γέλια μόνος σου.

17. SHOPPING THERAPY!

18. To τραγούδι των red hot chilli peppers "Snow"( hey oh)

19. Karting στην πίστα του Αγίου Κοσμά. Για όσους δεν έχουν αυτοκίνητα(όπως εγώ) και για γκαζοφoνιάδες (Γεια σου ρε Έλενα!)

20. Το Παρά πέντε. Έλα θες και σχόλιο? ("Φιλιι φιλιι με σκοτώνειεις/φιλιι φιλιι μ αποτελειώνειεις..")

21. Η ταινία "Αγάπα με αν τολμάς". La vie en rose..(ε είμαστε και ρομαντικές τι να κάνουμε)

22.Το "Μανιφέστο" και γενικά τα σχέδια του αγαπημένου μου κομίστα Ηλία Κυριαζή. (κι επειδή υπάρχει ένας σχετικός ενθουσιασμός θα το πω: Έχω τρελαθεί απ τη χαρα μου που κάνω ένα guest στη συνέχεια του που θα βγει προσεχώς!)

->ΟΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ Μ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΙΡΑ.

->ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΕΚΤΗ.

->ΕΝΟΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ

www.prosopa.com

Έλα έλα να σου πω! Εκεί που βόλταρα στις blogoγειτονιές έκανα μια στάση σ' αυτή την πολύ καλή του κύριου Άρη Δαβαράκη, και διάβασα το εξής...

Αν μπορούσαμε να κάνουμε μιά σμίκρυνση τού πλυθησμού της γής σ’ ένα χωριό 100 κατοίκων κρατώντας τίς ίδιες αναλογίες, θα βλέπαμε περίπου αυτή την εικόνα:

57 Ασιάτες, 21 Ευρωπαίους, 8 Αφρικανούς

14 Θα ήταν απο το Δυτικό Ημισφαίριο, Βόρειο και Νότιο μαζί

52 Θα ήταν γυναίκες, 48 θα ήταν άντρες

70 Δεν θα ήταν λευκοί ,30 Θα ήταν οι λευκοί

89 Θα ήταν ετεροφυλόφιλοι, 11 Θα ήταν ομοφυλόφιλοι

6 άνθρωποι θα είχαν στην κατοχή τους το 59% τού παγκόσμιου πλούτου και θα ήταν και οι 6 απο τίς Η.Π.Α

80 Θα ζούσαν σε οικιστικές συνθήκες κάτω τού ανεκτού μέσου όρου

70 Θα ήσαν αγράμματοι, ανίκανοι να διαβάσουν

50 Θα βασανιζόντουσαν απο ασιτία ή ελλιπή διατροφή

1 (ναί, μόνον 1) θα είχε δίπλωμα πανεπιστημίου και 1 θα είχε δικό του κομπιούτερ.

ΦΟΒΕΡΟ?!

RUN FOREST RUN!

«And I don’t want the world to see me cause I don’t think that they’re understand/ When everything seems to be broken I just want you to know who I am…» Που το θυμήθηκα αυτό το τραγούδι και το ‘βαλα να τ' ακούσω, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτές τις μέρες τράβηξα πολύ άγχος. Έπρεπε να βρω ιδέες για εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Να περάσω την διαδικασία της εξεταστικής. Να πάρω αποφάσεις που κλείνουν κύκλους για ν’ ανοίξουν άλλοι καινούργιοι. Καλύτεροι, μεγαλύτεροι. Και όχι φαύλοι ελπίζω. Βρέθηκα σε ένα πολύ άβολο δίλλημα που ακόμα δεν έχω βρει τον τρόπο και το θάρρος να το αντιμετωπίσω. Όλα αυτά ταυτόχρονα. Αυτές οι μέρες και αυτές που θα ‘ρθουν απαιτούν πολύ δυναμισμό και γερό στομάχι κάτι που εγώ δεν διαθέτω. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Μη σου φαίνονται υπερβολικά αυτά που σου λέω, έχω αναλάβει πολλά πράγματα ταυτόχρονα κι έχω υποσχεθεί να μην απελπίζομαι αλλά να συνεχίζω να προσπαθώ και να σκέφτομαι πάντα θετικά. Και δεν είναι απ’ αυτές τις αποφάσεις που παίρνουμε κάθε αρχή του χρόνου και δεν υλοποιούμε ποτέ. Στο ‘χω ξαναπεί, είμαι σε μια ηλικία που συνέχεια πρέπει να αποδεικνύεις τι μπορείς να κάνεις και να τρέχεις όλη μέρα μέχρι να πείσεις αυτούς που θες τι είσαι ικανός σ' ό,τι τους παρουσιάζεις. Και πρέπει να το πάρω χαμπάρι για να μη χτυπάω το κεφάλι μου που λένε και ν αφήνω αποθημένα. Δε θα σταματήσει αυτό το άγχος γι αυτό θέλω να βρω πως θα τα αντιμετωπίσω. Είδα και το πολύ καλό κατ άλλα Prestige με φοβερό καστ (ειδικά ο Hugh Jackman) και με άγχωσε κι άλλο! Bλέποντας αυτόν τον τρελό ανταγωνισμό των δύο μάγων. Ξέρεις, είναι ύπουλος αυτό το συναίσθημα. Σου κλείνει με τη μία σουίτα Στο Δρομοκαίτειο χωρίς να σε ρωτήσει.

Δε θέλω όμως να σου μιλάω μόνο για δραστηριότες, τη σχολή κτλ λες και είμαι μια εν δυνάμει καριερίστα. ‘Ένα πράγμα που μισώ στις φιλίες και γενικά στις σχέσεις είναι η κατινιά. Πάρ’ το όπως θες αλλά καταλαβαίνεις περίπου πως το εννοώ. Και πράγματα που μισώ μου τυχαίνουν συνέχεια τώρα τελευταία και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Δεν λέω ότι είμαι το καλύτερο παιδί κι άλλες τέτοιες βλακείες αλλά τουλάχιστον κάποια πράγματα δεν νομίζω ότι τ’ αξίζω. Όπως κι οποιοσδήποτε που συμπεριφέρεται μια χαρά σε όλους ή καλύτερα στους ανθρώπους που θέλει κοντά του, ξαφνικά να νιώθει πόνους στην πλάτη. Κι έχω κουραστεί άλλα να λέμε από πίσω κι άλλα μπροστά στον άλλον. Ένα καλό μ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι έμειναν αυτοί που έπρεπε και η κατάσταση βελτιώθηκε στην πλάτη κι όλο το σώμα. Κάποια πράγματα γίνονται γιατί πρέπει να γίνουν. Τέλος πάντων οι άλλοι ας είναι καλά αλλά λίγο μακριά από δω..

Ευτυχώς βρέθηκα σε πετυχημένες εξόδους όπως χθες στο Υoga Bala να χορεύουμε με το μισό κάστ του Παρά Πέντε δίπλα και τη μασκότ του μαγαζιού, εκείνο τον συμπαθέστατο Πακιστανό τυπάκο που λικνίζεται με το ποτήρι στο κεφάλι! Άντε αρκετά σε ζάλισα και το τραγούδι τελειώνει όπου να ναι..«And you can’t fight the tears that ain’t coming or the moment of truth in your lies/when everything feels like the movies and you bleed just to know you’re alive…»

ΥΓ: Σαν πολλά πρέπει χρησιμοποίησα. Να θυμηθώ να τα ελαττώσω.

ΤΙ ΕΙΔΕ Ο ΓΙΑΠΩΝΕΖΟΣ..

... Αγνώστου ταυτότητας (κι εθνικότητας) ιπτάμενο αντικείμενο στην πρεσβεία του πλανητάρχη. Πολλές οι αμφιβολίες κι οι ανησυχίες, αρμόδιοι να κάνουν τους κινέζους και τον Πολύδωρα να φλυαρεί με γνωστές τυπικούρες πανικού λες και βρισκόμαστε σε πόλεμο. Πραγματικά περίμενα στο τέλος να πει κάτι ανάλογο όπως τότε με τον Παλαιοκώστα. Να καλέσει τους δράστες για καφέ και διαπραγματευση! Εγώ πάλι αν η ρουκέτα είχε προσγειωθεί στο οβάλ γραφείο με τον σιχαμένο και πιο καθυστερημένο ανθρωπο- καουμπόι στον κόσμο θα ήμουν πιο χαρούμενη.

... πως ο Μπέκαμ τώρα που πήγε στο L.A θα κερδίζει 115.000 ευρώ την ημέρα (δηλαδή 1 ευρώ το δευτερόλεπτο) για 2,5 χρόνια! Ε και μην ξαφνιαστείτε αν τον δείτε μ' εκείνη τη ψωνάρα γυναίκα του να παίζουν στο Hollywood. Δυο βήματα είναι. Θα λεγα ότι κολυμπάει στο χρήμα αλλά αυτός κοντεύει να πνιγεί..

...3η φορα την Κοιμωμένη που ξύπνησε στο θέατρο Πόρτα. Ένα μόνο θα σας πω: το 65,7% των θεατών έχουν βάλει 5 αστεράκια. Παραπάνω σχόλια σε προηγούμενο postακι..

...ότι βγήκε στους κινηματογράφους η φοβερή και τρομερή ταινία LITTLE MISS SUNSHNE την οποία είχα δει στις Νυχτες Πρεμιέρας και χαμογελούσα όλο το βράδυ! Τρέχα τώρα αμέσως! Η πιο θετική ταινία της χρονιάς.

..το PRISON BREAK. Αφού με πρήξαν όλοι, είπα να το νοικιάσω κι έχω αποβλακωθεί! Πανέξυπνη σειρά της οποία ο πρώτος κύκλος βγήκε σε dvd και γίνεται της στενής στο βίντεο κλαμπ. Δε σ' αφήνει να τ αφήσεις!

...λίγο πιο δίπλα απ τα παιδικά, μια διαφορετική εκδοχή-αστυνομική περιπέτεια της Κοκκινοσκουφίτσας με την οποία θα πέσετε κάτω απ' τα γέλια. Α και τα τρία γουρουνάκια αστυνόμοι-τυχαίο?!- χαχα..

...το Πως το λεν' τον ποταμό με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Επιτέλους μια χαλαρή παρείστικη εκπομπή με το κατάλληλο άτομο για παρουσιαστρια, που κάθε άλλο παρά απαράδεκτη είναι!...την καλύτερη ατάκα της προηγούμενης εβδομάδας από τον Λάκη Λαζόπουλο στο τσαντίρι του όσον αφορά τους πολιτικούς με αφορμή το άρθρο 16: "Εκπροσωπούν το τίποτα και σου ζητούν να υπερασπιστείς το κάτι".

...πως τα Σκόπια εκτός από τη Μακεδονία, θέλουν να ονομάσουν το καινούργιο τους αεροδρόμιο Μέγας Αλέξανδρος! Καθόλου καλά δεν είμαστε. Μου θυμίζουν κάτι κακομαθημένα που τα θέλουν όλα και φωνάζουν κάθε 5' "Εινα δικό μου!" Ε είναι τουλάχιστον τρελοί αυτοί οι Σκοπιανοι μην πω τίποτα χειρότερο..

...κι άλλο αφιέρωμα στο "Ε" για τον ΚΥΡΙΟ James Brown το οποίο θα πρεπε να διαβάσουν όλοι οι νεότεροι σαν κι εμένα για να μάθουν τι σημαίνει ν' αλλάζεις τα δεδομένα της μουσικής, να επηρεάζεις τους πάντες χωρίς να ξέρεις καν να διαβάζεις νότες..

...Και κάτι σχετικό με το παραπάνω : ΓΙΝΕ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-Γκάντι.

ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ!

ΕΛΑΑ! Μ’ ακούς; Που είσαι; Στο Μαντάμ Τισσώ; Αα χαιρετίσματα στο Brad! Έχουν βάλει και το Σαντάμ κρεμασμένο ή το πτώμα του; Α όχι ακόμα.. Τέλος πάντων παλουκώσου εκεί δίπλα στον Κλούνει ή όποιον θες τέλος πάντων για να σ’ ακούω. Αφού έχεις και δωρεάν χρόνο ομιλίας, θα σε πρήξω τώρα. Αυτές τις μέρες όλο διαβάζω κι ακούω πράγματα για τη νεότητα, (Να ζήσεις και χρόνια πολλά μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά λαλαλαλαλα). τι θα πρέπει να προσέχουμε, πως μπορούμε να κατακτήσουμε την αιωνιότητα. Ναι keep walking και τέτοια. Έλεγε μια εκπομπή στη ΝΕΤ που λες το πρωί, 10 μεθόδους για να γίνουμε Χαιλάντερ και να βρυκολακιάσουμε. Εγώ πρόλαβα μόνο τους πέντε.
Δηλαδή:
1.Τακτική άθληση
2.Να ζούμε επικίνδυνα
3.Να μένουμε σε ωραία περιοχή
4.Να τρεφόμαστε σωστά
5.Να αναζητούμε την επιτυχία
Οπότε από αύριο, ξέθαψε τ' αθλητικά σου που χουν αραχνιάσει, θα γίνουμε 007, το Χαιδάρι μια χαρά περιοχή δεν μετακομίζουμε, κομμένα τα Goody’s κι οι πίτσες και αρχίζουμε το ψάξιμο της επιτυχίας. Ύστερα επάνε για τη γηραιότερη γυναίκα στον κόσμο, 122 χρονών(!) που ΄ταν τη ρωτήσανε τα μυστικά της, είπε απλά ότι έτρωγε πολύ λάδι και το κυριότερο: χαμογελούσε συχνά. Είδες; Όταν τα λέω γω..Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Τρέχα εσύ και κάνε μπότοξ και λίφτινγκ να καταντήσεις σαν τον Φλωρινιώτη, ο οποίος θα είναι ο μοναδικός άνθρωπος που η Μαντάμ Τισσω θα τον βάλει ζωντανό στο μουσείο! Θυμήθηκα τώρα εκείνη τη συνέντευξη που είχαμε πάρει απ’ την Εβελίνα Παπούλια και λέγαμε περι λίφτινγκ:

«Όχι βέβαια δε θα ‘κανα ποτέ. Ο Χριστός κι η Παναγία! Η αλήθεια είναι ότι δε λατρεύω τις ρυτίδες, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι όσο μπορείς να συντηρήσεις τον εαυτό σου, να το κάνεις. Τώρα όλη αυτή «η πόλη των ζωντανών νεκρών» που έχουν γίνει οι μισοί με ανατριχιάζει. Το λίφτινγκ είναι ένα πράγμα που είναι ούτως ή άλλως ανατριχιαστικό σαν διαδικασία. Νομίζω ότι όλα έχουν τη στιγμή τους, το χρόνο, το χώρο τους. Είναι πιο ανατριχιαστικό να βλέπεις ένα γερασμένο πρόσωπο τσιτωμένο παρά ένα γερασμένο πρόσωπο γερασμένο.»
Διάβασα χθες στο LOOK για ένα περιστατικό που ευτυχώς δεν ήμασταν μπροστά. Λέει η καημένη η δημοσιογράφος πως μια μέρα στ' αεροδρόμιο ο γιος της έπαιζε με το σκυλάκι κάποιας κοπέλας παραδίπλα.Μιας φιγούρας μικροκαμωμένης, με παντελόνι κάπρι, μακουδάκι, μαλλάκια μπούκλες, στρασάκια κλπ. Μια μοντερνα κοπελίτσα θα λεγες. Πάνω στο παιχνίδι όμως το παιδάκι μπερδεύεται στα πόδια της, εκείνη γυρίζει απότομα και ο μικρός τρέχει στην αγκαλιά της μαμάς του."Μαμά, μαμά, αυτό το κοριτσάκι είναι γιαγιά!" Η κυρία ήταν τρομερά "φτιαγμένη". Το δέρμα τεντωμένο σα φίλμ, έτοιμο να σπάσει, μάτια Μάο τσε Τουνγκ, χείλη ροφού και το βλέμμα του κουνελιού των Μόντι Πάιθονς. Κατακόκκινο.
Ο χορός των τεράτων με λίγα λόγια. Δες και τη Γιάννα Αγγελοπούλου. Λύπη, χαρά η ίδια έκφραση. Το άλλο τ άκουσες για τη Ζωζώ Σαπουτζάκη ότι έβγαλε την ηλικία της από την ταυτότητα της κι έβαλε μικρότερη; Με δε μπορώ να καταλάβω κάποιοι άνθρωποι πως σκέφτονται.Δε βλέπουν ότι είναι γελοίο; Μπορεί και να μιλάω εκ του ασφαλούς αλλά αν αισθάνεσαι πραγματικά νέος αυτό βγαίνει προς τα έξω. Η ρυτίδα είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς θα γίνει κι όσο κι αν επεμβαίνεις δεν καταφέρνεις και πολλά. Ας αποδεχθούν όλοι κι όλες επιτέλους τον εαυτό τους όπως είναι. Ωχ λες και κάνουμε group therapy ακούγομαι!
Τέλος πάντων, ένα κρατάω εγώ: ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΥ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕ ON AIR

ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ?

Ή αλλιώς όχι άλλο κουλτουριάρικο κάρβουνο! Θυμάσαι τότε που σου ‘χα ξαναπεί για τους σεξουλιάρηδες ραδιοφωνικούς παραγωγούς και για τους άλλους που είναι παπαγάλοι των χορηγών τους? Ε? Το θυμάσαι? Τέλος πάντων, υπάρχει κι ένα άλλο είδος; Οι «Ζουραρικοί» ή «Θαρροικοί». Τι που μου ‘ρθε αυτό; Ασε με να τελειώσω και θα καταλάβεις. Τώρα τελευταία, με παρασύρανε κάτι φίλες ν’ αφήσω για λίγο τον best για ν’ ακούσω Δίεση. T απογεύματα δηλαδή, μη φανταστείς όλη μέρα. Ναι μια χαρά τα τραγούδια αλλά αυτοί οι παραγωγοί από ένα σημείο και μετά δεν παλεύονται σου λέω! Ήθελα καιρό να στα πω αλλά έλεγα «δεν πειράζει, έτσι είναι». Όμως το χθεσινό ήταν το αποκορύφωμα και δεν άντεξα να το κρατήσω μέσα μου. Άρχισε ο άλλος να λέει για την μεταχριστουγεννιάτικη εποχή ακριβώς έτσι: «Ένας μελαγχολικός κουραμπιές στο τραπέζι που έφυγε η άχνη του και του πήρε τη νιότη του. Ένα θλιμμένο μισοφάγωτο μελομακάρονο. Ένα λαμπιόνι που κάηκε ενώ τα δίπλα συνεχίζουν να λάμπουν..κι όλα αυτά τα περιμένει η κούτα στο πατάρι..» Δηλαδή…ΕΛΕΟΣ. Φέρτε και τον Πρέκα κάνει εκπομπή! Είπαμε ρε παιδί μου και σε μένα αρέσει η ποίηση και κάτι το λυρικό στην καθημερινότητα αλλά εδώ σχεδόν κάθε φορά μυρίζει καμμένο. Απλά ξέρεις τι μου τι σπάει? Το υπερβολικό ύφος του διανοουμένου κι αυτός ο σπαστικός στόμφος στη φωνή. Συμφωνώ για τη λεγόμενη μαγεία του ραδιόφωνου και μπλα μπλα, ραδιοφωνάκιας είμαι έτσι κι αλλιώς, αλλά μην το παραχέζεις το θέμα. Και δεν είμαι καμιά κολλημένη που δεν δέχομαι ν ακούσω τίποτα άλλο εκτός από best. Αρκετές φορές βολτάρω σ’ άλλες συχνότητες. Κάποιοι μπορεί και ν’ αρχίσουν να φωνάζουν και να βρίζουν όμως είναι τόσο κακό να βάζεις τραγούδια έντεχνα, λίγο πιο ποιοτικά όπως λέγονται, και να ‘σαι και λίγο κουλ τουλάχιστον? Δε νομίζω. Α Ακουγα σήμερα την Αφροδίτη Σημίτη το πρωι κι εγινε κάτι που με συγκίνησε πολύ και πόσο μάλλον την ίδια. Την επισκέφτηκε στο σταθμό μία κυρία που είναι ακροάτρια της 18 χρόνια, από τότε που ξεκίνησε δηλαδή , η οποία είναι γιαγια με 4 εγγόνια και συνεχίζει ακόμα να την ακούει χορεύοντας μάλιστα με τις φίλες της. Κάτι ανάλογο της Θεοπούλας δηλαδή!

OFF AIR: Πρόσεξε τα ονόματα που θα σου πω. Πρόσεξε τα καλά ε γιατί προβλέπεται να τα ακούς συνέχεια από δω και πέρα:-Σα μάναντζερ μιλάω μου φαίνεται! Χα.-


1.Αποστόλης Τότσικας. Εκτός από ένας πολύ ωραίος 23χρονος-ξέρεις τώρα ζεν πρεμιέ ξανθός γαλανομάτης και τέτοια- είναι και πολύ καλός ηθοποιός. Δεν είναι και πολύ συχνός αυτός ο συνδυασμός πλέον, γι’ αυτό στο λέω. Τον είδα να παλεύει με τον Αμερικάνο Βούβαλο στο Ιλίσσια Βολανάκη, παρέα με τους Αντώνη Καφεντζόπουλο (που έκανε και την σκηνοθεσία) και Δημήτρη Αλεξανδρή και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Τώρα αν εσύ δεν είσαι του θεάτρου, αλλά της μικρής οθόνης, βάλε Μέγκα προσεχώς γιατί θα πρωταγωνιστεί στη καινούργια σειρά «Μαζί σου» και βγάλε εισιτήριο για την άλλη οθόνη τη μεγάλη για να τον δεις στην ταινία «Ο γιος του φύλακα». η οποία βραβεύτηκε και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Α μπορεί και να τον θυμάσαι από κάτι περάσματα στους «10 μικρούς Μήτσους» και «10η εντολή» ή από τη "Λούφα και παραλλαγή. Σειρήνες στο Αιγαιο" και τις «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη. 2.Βen Whishaw. Ο 26ρης πρωταγωνιστής του Άρωματος. Έχει παίξει σε αρκετές ανεξάρτητες όπως το "Μy brother Tom" και κυρίως θέατρο απ' όπου τον ανακαλυψαν -είχε παίξει και Αμλετ κι είχε πάρει "tremendous critical acclaim!" όπως λέει σε κάποια αγγλικη ιστοσελίδα κι εκτός έχει τρομερή φάτσα. Πάνω της μένουν το διαβολικό και το αθώο μαζί. Είδα πριν μερικές μέρες την ταινία χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο και κατάλαβα πόσο δύσκολη μπορεί να ήταν η μεταφορά. Κοίτα το περιμενα καλύτερο να σου πω την αλήθεια αλλά ο Τομ Τίκβερ στη σκηνοθεσία, που είναι και αγαπημένος σκηνοθέτης τα πήγε μια χαρά. Τέλος πάντων αν βρεθείς στην Αγγλία πέρνα μια βόλτα απ' το Εθνικό θέατρο να τον απολαύσεις στο Γλάρο του Τσέχοφ ή αλλιώς περίμενε να στηθείς στην ουρά για τη γνωστή σκοτεινή αίθουσα όπου θα τον δεις στα "Ιm not there" και "The Restraint of Beasts"

ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ!

ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗΣ ΚΡΑΙΠΑΛΗΣ. ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ. ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ... ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!