Η ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΙΝΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ

Ένα απ' τα καλά του να σπουδάζεις -λέμε τώρα- στις Σπέτσες είναι αυτό..
Αλλά το χειρότερο είναι αυτο κολλημένο στην πόρτα του τουριστικού γραφείου λίγη ώρα πριν φύγεις..

"ΛΟΓΩ ΔΥΣΜΕΝΩΝ

ΣΥΝΘΗΚΩΝ

ΔΕ ΘΑ

ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ

ΚΑΝΕΝΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ

ΠΡΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ"

Το ξέρω ότι θα γελάσεις μ' αυτό που θα σου πω αλλά σου λέω έχει αποδειχθει στατιστικά. Όποτε δεν ξυπνάω με την εκπομπή της Σημίτη θα πάει σκατά η μέρα! Θες πιο αναλυτικά; Κάτσε να στα πω και να επισημάνω ότι από την Τρίτη μέχρι αύριο την έχει αντικαταστήσει η Παπιδάκη λόγω κάποιων υποχρεώσεων..

ΤΡΙΤΗ:

Φεύγω το πρωί για Σπέτσες με σκοπό να πάω στο εργαστήριο και να γυρίσω τ' απόγευμα (μ' ένα παράξενα κακό προαίσθημα). Αντί για 2 το δελφίνι έκανε 3 ώρες γιατί όπως με πληροφόρησαν μόνο των 8 κάνει δύο. Συνέπεια; Χάνω το εργαστήριο, παίρνω απουσία κι όταν πήγα να κάνω ένα άλλο μάθημα μαθαίνω ότι έχει γίνει πιο νωρις. Παίρνω τα παιδιά τηλεφωνο και μέχρι τις 4 έχουν εργαστήριο και θεωρία που εγώ δεν παρακολουθώ. Ωραία, λέω ας φύγω πιο νωρίς. Πάω βγάζω εισιτήριο κι εν τω μεταξύ είχε αρχίσει ξαφνικά και φύσαγε και να εμφανίζονται "προβατάκια" στη θάλασσα. Έρχεται η ώρα της αναχώρησης πουθενά το ιπτάμενο, το οποίο συνήθως έρχεται πιο νωρίς και πάντα φεύγει στην ώρα του και μένω σταδιακά μόνη μου στο λιμάνι να βλέπω τον κόσμο να φεύγει με θαλλάσια ταξι. Απορώ σε κάποια φάση αφού έχουν περάσει 10' και πάω στο τουριστικό γραφείο να ρωτήσω τι γίνεται. "Α βγάλανε απαγορευτικό και δε θα φύγει τίποτα ούτε σήμερα ούτε αύριο" μου λέει η κοπέλα και γουρλώνω τα μάτια έτοιμη λποθυμήσω απ' τα νεύρα. Τυχερή στην ατυχία μου, μου προτείνει να πάω μαζί τους οδικώς Αθήνα με ταξί, (δηλαδή απέναντι στο Πόρτο Χέλι με θαλλάσιο και από κει με κανονικό) και μου πετάει το τούβλο στο κεφάλι: 40 ευρώ ο καθένας.Τι να κάνω κι εγώ, δέχομαι και πάω να βγάλω λεφτά αφου είχα 20 και κάτι ψιλά,οπότε πηγαίνω με την κάρτα μου στην Πειραιώς αφού δεν έχει Αγροτική το νησί και με το που τη βάζω και γράφω το pin ξαφνικά τη ρουφάει μέσα! Πηγαίνω και τους λέω και με μια απάθεια μου απαντάνε "Λυπούμαστε δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα γιατι δεν ανήκει στην εταιρία μας" και άσε που δε με πιστέυανε ότι ΔΕΝ έκανα λάθος το pin και πως το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να την ακυρώσουν! Τέλος πάντων, συννενοούμαι με τη μαμά μου να μου φέρει τα λεφτά όταν φτάσουμε ,το κινητό κλείνει από μπαταρία και τριγυρίζω τρεις ώρες σαν τη τρελή με το mp3 player στ' αυτιά και παρέα athens voice(απ έξω το μαθα αυτό το τεύχος!) και τέτοια. Μη στα πολυλογώ, φτάσαμε Αθήνα μετά από μία πολύ ωραία διαδρομή τελικά παρ όλο που δεν ξέραμε κανείς κανέναν, γελάσαμε πάρα πολύ με τις ιστορίες του ταξιντζη ο οποίος ήταν μες στην υπερένταση, άυπνος με 5 τουλάχιστον εσπρέσσο κι άσε που μάθαμε όλα τα κουτσομπολιά των Σπετσών!

ΤΕΤΑΡΤΗ

Ξύπνημα με φωνές και νεύρα. Απίστευτη ασυννενοησία με το μπαμπά μου που γκάριζε με την τσίμπλα στο μάτι, νευριάζω κι εγώ και γίνεται χαμός πριν καλά καλά πλύνω τη μούρη μου και πιει καφέ. Τα λεφτά για μια σημαντική δουλειά που θα πήγαινα τ απόγευμα δεν δόθηκαν ύστερα από κάποιες καθυστερήσεις που τις συνηθίζει από εμέλεια και μου σπάει τα νέυρα. Μετά πρέπει να πάω σ' ένα θέατρο για το αφιέρωμα που θα κάνουμε στο περιοδικόαλλά δε μπορεί κανείς να 'ρθει μαζί μου κι αποφασίζω να πάω μονη μου. Τι ήταν να το μάθει η μαμά κι ο αδερφός..χαμός! "Και που θα πας μόνη σου στα Εξάρχεια" "Θα βγω μετά με τους άλλους και θα γυρίσουμε παρέα " να τους λέω τίποτα εκείνοι..Λέμε να τραβήξω εκείνα τα λεφτά από την τράπεζα και να πάω σ' εκείνη τη δουλειά που σου 'πα πριν. Η κάρτα έχει πιο λίγα τελικά και δεν πάω πουθενα. Κατέληξα στο Μπρίκι αλλά αυτό είναι ένα άλλο θεμα..

ΠΕΜΠΤΗ

Το ξυπνητήρι χτύπησε όπως έμαθα αλλά για κάποιο λόγο δεν τ' ακούω ποτέ και ξυπνάω λίγα λεπτά πριν την ώρα των γαλλικών, δεν διάβασα τίποτα κι έξω ρίχνει καρέκλες. Φτάνω κολυμπώντας με 20' καθυστέρηση αφού, ευτυχώς ο Αιμίλιος δεν παρεξηγεί ποτέ και με το που τελειώνουμε πάω στο video club γιατί μου χανε κρατήσει prison brake. Ναι καλά, τα καθυστέρησαν και φεύγω χωρίς τα dvd. Ύστερα, παίρνω την απόφαση να μην πάω φωτογραφία αλλά στο περιβόητο θέατρο. Κάνουμε συνομωσία με την Κίτσα να πούμε στη μαμά ότι θα πάμε μαζί (ευτυχώς που η μαμά μου δε διαβάζει το blog!) και ρίχνω βουτιά για το θέατρο Εξαρχείων. Ζήτημα να είμασταν 20 άτομα μέσα, η παράσταση τέλεια άλλά για τ' αφιέρωμα δεν πήρα και πολύ καλά νέα.

ΟΥΦ...! Τέλος. Αρκετά σ' έπρηξα. Σ' αφήνω, πάω να κοιμηθώ με αγωνία για την τελευταία μέρα αυτης της ήλίθιας βδομάδας..