ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ

Κάτσε να χαμηλώσω λίγο το "over the hill" απο monikarides που τ' ακούω τέρμα όλη μέρα...Θυμάσαι τότε που ήσουν τόσο δα ανθρωπάκι, πως έλεγες το φαγητό; Ναι, "ΜΑΜ" καλά θυμάσαι. Τώρα ήρθε η ώρα να το δεις και στο θέατρο αφού εκεί εκεί στο Νότο, στον Εξώστη του Αμόρε λοιπόν, ζωντανεύουν το πανέξυπνο έργο του Σάκη Σερέφα. Τι γινεται τώρα εδω..Πρόκειται για μια ευφυέστατη αλληγορία του φαγητού με τη ζωή και μ επιδόρπιο διάφορα δεδομένα που έχουν αποδειχθεί μ έρευνες και στατιστικές. Δηλαδή για να καταλάβεις έχουμε το Ζόζεφ, έναν μοναχικό 12χρονο μαθητη και τον οδηγό του σχολικού του λεωφορείου, τον οποίο αποκαλεί "Μεγαλο" (όχι αυτόν της Κάρι απαίδευτη!) όπου τους συνδέει μια ιδιαίτερη σχέση, είναι οι καλύτεροι φίλοι και ο Μεγάλος είναι σαν πατέρας του κατά κάποιον τρόπο. Ο δεύτερος λοιπόν, για κάθε πρόβλημα του Ζόζεφ έχει σαν λύση ένα ταπεράκι με διαφορετικό φαγητό κάθε φορά. Έτσι ο μικρός τελειώντας και το Λύκειο βουτάει στο μεγάλο καζάνι της ζωής ως σκουμπρί,ελεύθερος, κι όχι σαν λύκος σε αγέλη(<<Φόβος και τρόμος στο κεφάλι τους Ζόζεφ, αυτό θα πει αγέλη. Να σαπίζει το μυαλό σου. Να κάνεις τα ίδια με όλους.>>) Ο Σωκράτης Πατσίκας (ναι ναι ο καινούργιος single και πρωην λουφαδόρος με παραλλαγή) ως Ζόζεφ ήταν απόλυτα φυσικός κι επαιξε πολύ σωστά με το σώμα του ώστε ν αποδόσει την κάθε ηλικία του πρωταγωνιστή. Η ερμηνεία του του σεφ/οδηγού Βασίλη Καράμπουλα ήταν όπως έπρεπε, χαμηλών τόνων και μ' αρκετή ,αυτό που λέμε, εσωτερικότητα και τέλος ο μεγάλος Ζόζεφ/αφηγητης Δημήτρης Πιατάς ήταν απλά μοναδικός κι απίστευτα συγκινητικός. Α μην ξεχάσω! Κάνει κι ένα πέρασμα κι η Άννα Καλαιτζίδου( ένα απ τα next best things του Αμόρε) χορεύοντας πάνω σε ρόλερ! Και για να σου τελειώσω, η σκηνοθεσία της Ελένης Μποζα θα μπορούσε να ήταν καλύτερη γιατί το κείμενο σου δίνει τη δυνατότητα να το μαγειρέψεις αναδεικνύοντας περισσότερα συστατικά του. Πάντως μην ξεχνάς: Τις αναμνήσει, τους φόβους,τους έρωτες, τις αμφιβολίες...τη ζωή ανοίγουμε το στόμα και κάνουμε ένα τεράστιο ΜΑΜ! Αντε τρέξε να τα δεις και καλή όρεξη!

ΧΩΡΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ

Κι εκεί που πάω να μπω να μπω μέσα, ξαφνικα ανακαλύπτω πως λείπει μια λεπτομέρεια για ν' ανοίξει η πόρτα κι έτσι απλά κλειδώνομαι έξω μέχρι να έρθουν να μου ανοίξουν. Κι επειδή ό,τι δε μπορείς να τ αποφύγεις απόλαυσε το, είπα να γράψω διάφορα που μου ήρθαν εκείνη τη μιάμιση ώρα που κοιτούσα την πόρτα κι ευχόμουν να ήμουν η Ερμιόνη από το Χάρι Πότερ και μ' ένα μαγικό να μπορούσα να την άνοίξω! Πριν λίγες ώρες απ' αυτό το κακό που με βρήκε είχα μάθει κάτι που με προβλημάτισε λίγο..Πρόκειται για έναν γνωστό μου, ο οποίος τώρα τριτοετής φοιτητής, και να κάθεται να μας λέει πως την έχει δει καριερίστας, δεν τον ενδιαφέρει να κάνει οποιαδήποτε σχέση διότι όποιος μπει στη ζωή του θα τον πάει πίσω, να κοιτάει μόνο την πάρτη του και τους στόχους που 'χει βάλει και γενικώς δεν έχω καταλάβει πως το κάνει αλλά δε νιώθει το παραμικρό για τίποτα, μια επιφάνεια. Κι απ' την άλλη να κουτσομπολεύει με όλη του την κακία όσους δεσμευμένους βλέπει στην παρεα. Και λέω τώρα γω, ναι πολύ ωραία να έχεις στόχους και να τους πραγματοποιείς όμως αν ακολουθείς αυτή την τακτική θα μείνεις μόνος σου στο τέλος. Έλεος με τους "παρτάκιες" και τις παρωπίδες τους πια.~~Διάβαζα στην κυριακάτικη για έναν τύπο στην Ιταλία που είχε μείνει σε κώμα 2 χρόνια αλλά καταλάβαινε κι άκουγε τα πάντα από τον έβδομο μήνα και δε μπορούσε ν' αντιδράσει! Φαντάσου φρίκη...~~Το ακούω συχνά τώρα τελευταία-που σημαίνει δεν είναι ιδέα μου!- και το 'χω παρατηρήσει κι εγώ πως συνέχεια βολτάρουν στο δρόμο ή κάθονται στα μαγαζιά δύο στρατόπεδα: τ' αγόρια μονα τους απ' τη μία πλευρά και τα κορίτσια απ την άλλη. Λες κι έχουν βγει εκδρομή το σχολείο Αρρένων και αυτό των Θηλέων και δεν υπάρχει καμία επαφή μεταξύ τους. Απλά κοιτιούνται κι άντε να σκάσουν κανένα χαμόγελο! Άντε ρε παιδιά συνάψτε σχεσεις συνάψτε σχέσεις γιατί δε μας βλέπω καλά.. ~~Και τώρα που είπα για βόλτα θυμήθηκα αυτή που κάναμε σήμερα σ' όλο τον πεζόδρομο του Θησείου, μετά όλη την Αρεοπαγίτου κι ύστερα στα στενά της Πλάκας. Σου φτιάχνει τη διάθεση. Κι αν έχεις και ποδήλατο ακόμα καλύτερα.~~Αυτά τα internet cafe έχουν καταντήσει ο ναός της αποβλάκωσης. Και φωτιά να πάρει εκεί μέσα θα νομίζουν πως είναι κανένα φοβερό εφέ του παιχνιδιού! ~~Συγνώμη να κάνω μια ερώτηση; ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠ' ΤΑ DREAM,STORIA, KI ENA AΛΛΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ SOUND MIX KATI TETOIO; Έχω χάσει το λογαριασμο!~~Ο Γιώργος Βράτσος στο BEST είναι τελικά ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές! Είναι στο σταθμό απ τις 6 το πρωι, κάνει εκπομπή, λέει ειδήσεις, μπαίνει σ' άλλες εκπομπές..Απ' τους πιο αγαπημένους ανθρώπους του σταθμού πάντως. ~~Ωραία λες "δε βγαίνω σημερα" και κάθεσαι και βλέπεις τηλεόραση. Εκεί που πας άπελπισμένος να την κλείσεις ακόμα δεν την άνοιξες, πέφτεις πάνω στο τσαντίρι του Λαζόπουλου και κολλάς! Απ΄τις λίγες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, εκπομπές που αξίζει να δεις. Πανέξυπνος με απίστευτη ενέργεια και το καλύτερο χιούμορ. Όπως επίσης μιας κι έγινε λόγος για συμπάθειες και θετική ενέργεια, πέρνα μια βόλτα κι απ το ξενοδοχείο του MAD κι επισκέψου τη Λυδία στο δωμάτιο FUNKED. Η μόνη εκεί μέσα "δεν είδα φως και μπηκα κι απλά μιλάω σε μια κάμερα". Δες και θα καταλάβεις ~~ Ε κι επειδή κάποιον ακούω να 'ρχεται με κλειδιά, ας γράψω και κάτι τελευταίο...Δεν πρέπει κανείς να επιτρέπει στο εαυτο του να βαριέται. Να χαλαρώνει ναι αλλά όχι στην ανία και την αδράνεια. Ειδικα όταν έχεις όνειρα και φιλοδοξίες και τ' αφήνεις για να βουλιάζεις στην κινούμενη άμμο της "ρεκλας". Ξέρουν αυτοί ποιοι είναι κι ελπίζω να το καταλάβουν γρήγορα και να μην μείνουν μ' απωθημένα... ΕΧΕΤΕ ΓΕΙΑΑ

(ΜΕ ΚΛΕΙΔΙΑ)

ΥΓ: Αυτή τη Χρουσαλά, μπορεί κάποιος να μου πει για ποιο λόγο να κάτσεις να τη δεις;

ΥΓ2: ΤΗΑΝΚ YOU FOR SMOKING, LITTLE MISS SUNSHINE. OI KAΛΥΤΕΡΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΥΓ3: ΑΝ Η ΒΡΟΧΗ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ (ΚΟΚΚΙΝΟΥ) ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Ενώ είσαι στ αυτοκίνητο ακινητοποιημένος στην κίνηση-ακινησια, κοιτάς γύρω σου και παντού βλέπεις αφίσες με ανθρώπους να σου χαμογελούν. Οι μισές είναι με τραγουδιστές των μεγάλων και μικρών μπουζουκλερί (η μόνη που ξεχώρισα είναι η "γκόθικ" φωτογράφιση Μάρως Λύτρα- Λιανού) κι οι άλλες μισές υποψηφίων δημάρχων, νομαρχων, δημοτ. συμβούλων κλπ κλπ. Άντε κι εκεί ανάμεσα να δεις και καμια ταινία. Νιώθεις περικυκλωμένος απο παντού!

Αυτές οι δύο κατηγορίες έχουν κάτι κοινό: Όπως ο καθένας μπορεί να πιάσει ένα μικρόφωνο και να κελαηδάει έτσι κι οποιοσδήποτε απ' οποιαδήποτε χώρο μπορεί να γίνει υποψήφιος. Βλέπε Κουλιανού, Γκλέτσος..Της μοδας έχει καταντήσει κι η πολιτική. Τελικά η μισή Ελλάδα βάζει υποψηφιότητα κι η άλλη μισή ψηφίζει!

"Γιου αρ σόου γκουντ του μπι τρου/ Αι κεν'τ τεικ μαι αις οφ οφ γιου.." μπαι 'Εφη Θώδη. Η οποία βάζει κι αυτή υποψηφιότητα στο Χαιδάρι και μοιράζει αυτόγραφα αγκαλιά με το γουόναμπι δήμαρχο.Αν δεν είναι αυτά σουρεαλιστικο τότε τι..

Α! Κι ομως υπάρχει λοιπόν: Χαρτομάντηλα ναι, λουλούδια ναι, μπουκαλάκια νερό ναι αλλά ΝΑ ΠΟΥΛΑΣ ΤΟΞΑ ΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΒΕΛΗ ΣΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ; Σε ποιον να το πεις να σε πιστέψει. Αν μη τι άλλο είναι πρόκληση για μας τα στρατιωτάκια τ ακούνητα στην κίνηση ακινησία της Κηφισσίας. Λίγο να σου σπάσουν τα νεύρα παίρνεις το βέλος και γίνεσαι Λέγκολας.

Να και μια ξεχασμένη αφίσα απ τις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας. Καθε χρόνο και καλύτερα. Κάθε μέρα εκεί θαμώνες μου λείπει τώρα και από συνήθεια ψάχνω στη τσάντα το πρόγραμμα να επιλέξω σε ποιο σινεμά να πάω! Ωραίες ταινίες, ωραίος κόσμος..μια ωραία ατμόσφαιρα γενικώς! Μπράβο και πάλι και του χρόνου ραντεβου στους τέσσερις "τόπους του εγκλήματος".

Και μιας και είπα για φεστιβαλ θυμήθηκα τη Βαβελ, που έρχεται 12 ως 15/10 στην Τεχνόπολη. Όλοι οι συνήθεις ύποπτοι θα τα πούμε εκεί.

Οπ! Λάβετε Πράσινο φως. Άντε παιδιά σπρώξτε όλοι μαζί να φύγουμε από δω..