ΧΡΩΜΑΤΑ-ΦΡΟΥ ΦΡΟΥ-ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ

Χαμός στην κεφάλα μου! Ειδικά αυτές τις μέρες υπάρχει μια τρομερή υπερένταση και "ΕΤΣΙ ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ!" αλλά τουλάχιστον να λες καλά που αξίζει τον κόπο. Αυτό που ακούγεται τώρα από πίσω ειναι Χατζιδακις..Χαμόγελο της Τζοκόντα. Τι γελάς ρε; Μου το 'δωσαν χθες κι έχω τρελαθεί απ' τη χαρά μου! Σήμερα που λες, λέγε με Βέγγο. Αλλά έμαθα τι φταίει. Αυτός ο Ερμής δεν έχει άλλη δουλειά μια ζωή αναδρομος. Χαχα! Τώρα κάπως σαν να ηρέμησα αν κι εχω ακόμα κατάλοιπα απ' το πρωί, γιατί αυτή η μέρα δεν παλευότανε.ήθελα να σπάσω όλα τα ρολόγια! Ένιωθα σαν αυτούς στο "2" που όλο έτρεχαν κι έτρεχαν..ε ναι κι εγώ κάπου έφτασα στο τέλος. Επόμενος σταθμός: Best. Αφού κόντεψα να καταρεύσω απ' το άγχος κι αφού έστησα το Γιώργο 2 ώρες στην Αθήνα, επειδή κάποιος εκεί έξω έχασε το μαγνητοφωνάκι που θα δανειζόμασταν και διακτινίστηκα να πάρω καινούργιο, καταλήξαμε αντί να φτάσουμε για τη συνέντευξη 12 να πάμε 1. ΟΥΦ! Άσε που πετύχαμε και πορεία στο δρόμο! Δε λες καλά που δεν έφυγε η κοπέλα; Εγώ το 'χα σίγουρο. Ή θα είχε φύγει ή θα τρώγαμε βρισίδι! Όχι εντάξει μωρε απλά υπήρχε ένας μεγαααλος πανικός σκαρφαλωμένος πάνω μας. Λοιπόν, να σου πω κάτι; Δε ξέρεις ποσο χαίρομαι να γνωρίζω τόσο χύμα, χαλαρά και θετικά άτομα σαν την- Φρου Φρου!-Αφροδίτη.Ναι περίεργο δε σου φαίνεται που δε λέμε το επίθετο; Δε σου βγαίνει να πεις Σημίτη. Όπως όταν μιλάς για ένα φίλο σου. Έτσι ήταν. Σα να μαζευτήκαμε μια παρέα να τα πούμε. Είναι αυτή η ενέργεια που έχουν μερικοί άνθρωποι και νιώθεις ότι τους ξέρεις χρόνια! Δεν υπάρχει πιο τέλειο πράγμα όχι μόνο όταν πας να πάρεις μια συνέντευξη αλλά και γενικά. Μ' αρέσει πάρα πολύ όταν βλέπω τον άλλον να χαίρεται τη ζωή του, να και ταυτόχρονα να είναι και τόσο προσγειωμένος. Να 'ναι κουλ ρε παιδί μου. Σου λέω ηρέμησα απίστευτα τώρα μόνο που σκέφτηκα όλο αυτό το μιαμισάωρο επί της στρογγυλής τραπέζης! Το θέμα είναι ότι- πέρα απο το πως θα βγει στο χαρτί-οθόνη η συζήτηση μετά την απομαγνητοφώνηση- περάσαμε τέλεια και πήγα στον πλάνήτη happy, ξέρεις μια ανακούφιση ήρθε, που χάρηκε κι εκείνη την όλη "διαδικασία". Έλα δε σου λέω περισσότερα, περίμενε την πρεμιέρα του bitter τη Δευτέρα. Τι ωραία! Felicita!

KILL RAIN

Η ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

"ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ"

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ:

ΟΠΟΙΟΝ ΑΚΟΥΣΩ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ

"Ι'Μ ONLY HAPPY WHEN IT RAINS"

," SINGING IN THE RAIN"

H OΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ

ΤΟ ΑΚΑΤΑΝΟΜΑΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ...

ΤΗΝ ΕΒΑΨΕ!

Μα δεν υπάρχει πιο σπαστικό πράγμα απ΄το

να βγαίνεις εξω να γίνεσαι μούσκεμα, να σε

ξεμαλλιάζουν με τις άκρες απ' τις ομπρέλες,

να τρως τούμπες, να μην μπορείς να τρέξεις,

να κάνεις 500 ώρες με τ' αμάξι,

η μπουγάδα να μη στεγνώνει ποτέ...

είναι μαζοχιστικό

να σ' αρέσει η βροχή!

ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑΑΑ!

ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΚΟΥΣΑΤΕ!

ΝΥΣΤΑΓΜΕΝΟΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

ΙΔΟΥ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ:

ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΑΙ ΠΕΤΑΓΟΝΤΑΙ 4 ΚΟΜΜΑΤΙΑ

ΠΑΖΛ ΠΕΡΑ ΔΩΘΕ.

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΕΝΩΣΕΙΣ

ΣΩΣΤΑ ΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΦΤΙΑΧΤΕΙ ΞΑΝΑ.

Οπότε τόση ώρα τι διάολο δε θα 'χουμε ξυπνήσει;..

Η ΚΡΙΣΤΑ ΜΑΡΙΑ ΦΙΛΟΥΣΕ ΥΠΕΡΟΧΑ...

Αα ιδιαίτερη περίπτωση αυτή η κυρία πάντως. Έχω να το λέω. Και ξέρεις τι γίνεται με κάτι τέτοιους. Δεν το κάνουν και πολύ θέμα, δεν φωνάζουν "Είμαι ξεχωριστός! Κοιτάξτε με". Γεννημένη στη Γερμανία, ήρθε στην Ελλάδα για να αναγνωριστεί πολύ καιρό μετά, ν' αποτελέσει ένα μικρό φαινόμενο και να δικαιώσει με τον καλύτερο τρόπο τους ιδιοκτήτες των μικρών σινεμά της Αθήνας που της εμπιστευτήκαν το σπίτι τους. Ξέρεις τι είναι να πηγαίνεις στο ΑΣΤΥ και να 'χουν εξαντληθεί ώρες πριν τα εισιτήρια? Σουρρεαλιστικό! Στην αρχή, ήμουν κάπως καχύποπτη γιατί συνήθως τα λόγια τα μεγάλα της φυλής των κριτικών δεν μας βρίσκουν και πολύ σύμφωνους.. Κι όμως. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, που μέχρι κι ο Δανίκας ζήτησε δημοσίως συγνώμη για την πικρόχολη κριτική του γι αυτήν και την άλλαξε, όλοι βροντοφωνάξανε "ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΩΡΑ!". Και το όνομα αυτής:"“Das Leben der Anderen” ("Οι ζωές των άλλων").

Τι γίνεται όταν παρακολουθείς κάποιον για να τον καταστρέψεις και τελικά αυτή η παρακολούθηση καταλήγει να έχει άλλο σκοπό; Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος ταμένος από τότε που εμφανίστηκε στον κόσμο στη Στάζι, ν' αλλάξει τρόπο σκέψης; Να του αφιερώνουν σονάτες για καλούς ανθρώπους; Τι καρδιά έχει η υποτιθέμενη αγαπημένη σου όταν σε προδίδει χωρίς ενδοιασμούς με αντάλλαγμα τη δόση της και θεατές στο θέατρο της; Και τι σημαίνει να μένεις πάντα πιστός στις ιδέες σου χωρίς να κοιμάσαι (μεταφορικά και κυριολεκτικά) με κανέναν κουστουμάτο για να σου κάνουν τα χατίρια σου; Ειδικά σε μια εποχή που τείχη δεν είχαν πέσει κι η χώρα σου ειναι χωρισμένη σε Δύση και Ανατολή. Εδώ την πάτησες. Δε θα σου απαντήσω, θα σ' αφήσω με την απορία και σε περιμένω για εντυπώσεις. Στήσου στην ουρά και μπες ν' απολαύσεις μια φρόιλαιν με τα όλα της. Μην την κρίνεις από τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας σας, δώσε της λίγο χρόνο και θα σ' εντυπωσιάσει. Ανατρεπική κι αρκετά ευαίσθητη. Ακούει και ωραίες μουσικές επίσης. Κι αν ποτέ σε βάλουν σε μαύρη λίστα θα ξέρεις τι θα κάνεις. Όχι ακολουθώντας το παράδειγμα του Γέρσκα βέβαια...

ΥΓ:

Ε εκτός του ότι έγινε παραξηγηση στο tagάρισμα γιατί αντί για 5 έγραψα 15 πράγματα(!) δεν πυροβόλησα και κανέναν με tagόσφαίρα. Mετά αφού το αποφάσισα, είδα ότι όλο και πιο πολλούς απ' αυτούς που ήθελα να πυροβολήσω το είχαν κάνει ήδη άλλοι. Αλλά δεν προλάβανε αυτούς εδώ:

o kairos

ladychill

ΦΡΥΝΗ + ΛΟΥΚΙΑ= ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΣΚΕ ΠΑΡΤΥ

ΑΝΤΕ ΚΑΙ

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ

ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ

ΔΡΙΜΥΤΡΕΛΟΙ

ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ

ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ!

ΕΚΕΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΑ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ..

ΥΓ: ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΗΖΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ...

ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ..

Ε αφου έπεσα θύμα tagαρίσματος (πολύ της μόδας έχει γίνει τελευταία) του κύριου Κώστα θα πρέπει να υποστώ τις συνέπειες. Παλιοκουτσομπόληδες! Οπότε το τρίτο κουδούνι χτυπάει και ο μονόλογος αρχίζει...

1.Τρελαίνομαι να κάθομαι δίπλα στη θάλασσα. Έχει μια μαγική ιδιότητα να σε γεμίζει ταυτόχρονα έμπνευση, απίστευτη ηρεμία, όρεξη για τα πάντα, δεν ανησυχείς για τίποτα και όλα κινούνται σε slow motion. Ένα από τα όνειρα μου είναι ν' αποκτήσω ένα σπίτι δίπλα σε παραλία και να ξυπνάω βλέποντας απέραντο γαλάζιο.

2.Μ' αρέσει ν' ανακαλύπτω συνέχεια καινούργιους καλλιτέχνες, χώρους, περιοδικά που δεν τους ξέρει κανείς και να τους κάνω γνωστούς σ' όλους . Θα 'θελα να είχα γίνει μάνατζερ! Όπως επίσης όταν βλέπω κάτι ωραίο (παράσταση, ταινία, σόου, site κτλ) προσπαθώ πάντα να το δουν όσο πιο πολλοί φίλοι μου γίνεται, σε βαθμό εκνευριστικό, σα να πρόκειται για κάτι δικό μου!

3.Στην προηγούμενη μου ζωή πιστεύω πως ήμουν ξωτικό ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Ο πρώτος ρόλος που έπαιξα στο θέατρο ήταν ο Πουκ από το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας , μπορώ να διαβάζω και να γράφω ατελείωτες ώρες μόνο παραμύθια με ξωτικά, νεράιδες, μάγισσες κτλ και να κάνω την καθημερινότηα λίγο πιο..λυρική και παραμυθένια. Δεν έχω καθόλου αυτό που λέμε τετράγωνη λογική, είμαι λίγο πιο ρομαντική και διατηρώ αρκετή παιδικότητα. Και κάτι τελευταίο, βοηθάει πολύ η τέχνη σ' αυτό γι αυτό δε γίνεται να μην ασχολούμαι μ' αυτή!

4. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς μουσική. Από το πρωί που θα ξυπνήσω, παντού ακούγονται τραγούδια. Όπως επίσης όταν βλέπω μια εικόνα, ή όταν γράφω κάτι που χει σχέση με σκηνή πάντα σκέφτομαι τι μουσική υπόκρουση έχει.

5.Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να βαριέται ούτε να χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη. Φρικάρω στην ιδέα της ρουτίνας και μου γυρίζει το μυαλό όταν έχω να δω τον άλλον πολύ καιρό και στην ερώτηση "τι κάνεις" απάντάει "Ε τα ίδια."

6.Φωνάζω όταν μιλάω και μου είναι δύσκολο να ψυθιρίσω αλλά δε γίνεται επίτηδες! Προέρχομαι από οικογένεια φωνάκλάδων και η καταγωγή είναι χιώτικη οπότε δικαιολογούμαι. Είματε κάτι σαν τους νονούς της Σικελίας όταν μαζεύονται όλο μαζί! Και σε συνδυασμό με το volume της φωνής πρόσθεσε και τα χερια που κουνιούνται συνέχεια. Υπάρχει γενικώς μια υπερκινητικότητα.

7.Τώρα που είπα χέρια.. Δεν ξέρω γιατί αλλά από μικρή έχω μια φοβία όταν κοιμάμαι να μην αφήνω το χέρι μου να κρέμεται εκτός κρεβατιού γιατί νομίζω ότι κάποιος κακός είναι από κάτω και θα το τσακώσει!

8.Θεωρώ βασανιστήριο το πρωινό ξύπνημα. Αν και δεν κοιμάμαι πολύ και δε μ' αρέσει καθόλου ο μεσημεριανός ύπνος, μη μου πεις να ξυπνήσω πρωί.

9.Μιλάω πολύ γενικά κι αισθάνομαι λίγο άσχημα όταν το συνειδητοποιώ και ότι δε γίνεται να το σταματήσω! Ασε και το άλλο που όλο σκέφτομαι πράγματα που είχα πει και δεν είχα πει πως θα ήταν αν έλεγα αυτο κι εκείνο...

10.Έχω μαλώσει με το χρόνο. Δεν τον υπολογίζω ποτέ σωστά, αποσυντονίζομαι μονίμως, κάνω συνέχεια πολλά πράγματα ταυτόχρονα και όλο τρέχω. Αλλά δε νομίζω ότι θα μπορούσα αλλιώς.

11.Νομίζω κατέχω ρεκόρ των πιο πολλών συλλογών από έντυπα: Αthens voice, ΣΙΝΕΜΑ, SOUL, ΟΖΟΝ, LOOK. !! (του 9 τη σταμάτησα) Τα free press είναι η αδυναμία μου.

12.Δεν εχω ΚΑΘΟΛΟΥ προσανατολισμό. Και πανικοβάλομαι με τους χάρτες. Άντε βγάλε άκρη..

13.Δεν εχω καπνίσει ποτέ. Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου είναι καπνιστές αλλά είναι από τα πράγματα που έχω πει πως δε θα υποκύψω στον εθισμό τους. Γενικώς δε γουστάρω την εξάρτηση από κάτι.

14. Όταν γνωρίζω κάποιον, μ' αρέσει να σκέφτομαι πως είναι το σπίτι του! Τι να σου πω άγνωστο το γιατι. Α ναι και το να γνωρίζω γενικά άτομα είναι απ τ αγαπημένα χόμπι! ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΦΙΛΟΙ!

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ Μ@#&^*?>¨Σ...

Ξενερώνω πάρα πολύ όταν μερικά πράγματα δεν πάνε όπως τα ήθελες για κάποιους φίλους σου ή για κάποιους ανθρώπους που τους έχεις τέλος πάντων σε μια άλφα εκτίμηση. Σήμερα έζησα κάτι παρόμοιο. Είχα πάει σ' ένα θέατρο να συναντήσω μια γνωστή μου, που πρωταγωνιστεί σε μια από τις σκηνές εκεί και δεν ήταν κι η καλύτερη μέρα της. Κάποια στιγμή εκεί που αρχίσαμε να μιλάμε, τους έπιασε ο σκηνοθέτης μετα το τέλος της συζήτησης με κάτι θεατές- συναδέλφους και τους έλεγε για την παράσταση όχι και τόσο ευχάριστες ειδήσεις. Δεν είχα στήσει αυτί, ούτε ξέρω ποιος είπε τι κτλ απλά κάποια πράγματα τα καταλαβαίνεις, ειδικά όταν η γνωστή σου δίπλα λέει πως αν δε πάνε καλά θα κόψει τις φλέβες της. (που λέει ο λόγος)

Απλά ξέρεις, όταν δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό σε κάτι, είσαι ενθουσιασμένος, θες τόσο πολύ ν' αρέσει στον κόσμο και περιμένεις εκείνη την κωλογνώμη των κριτικών για να γεμίσει το θέατρο σου ή κάποιοι σε αδικούν είναι απελπιστικό. Δε μ' αρέσουν καθόλου αυτά και στεναχωρήθηκα πολύ όχι μόνο για κείνη -που ήταν κι έτοιμη να καταρεύσει- αλλά και για το έργο το οποίο αξίζει πραγματικά να το δεις. Έχω γράψει σε προηγούμενο postάκι γι' αυτό, και χάρηκα όταν είδα τις κριτικές του κοινού να συμφωνούν και με το παραπάνω. (Λες και είναι δικό μου!) Και στην τελική να σου πω και κάτι; Αυτές μετράνε ρε Ιωάννα κι όχι οι άλλες οι "επαγγελματικές". Η μαλακία με τις τελευταίες είναι ότι ο κάθε δυσκοίλιος έχει ένα χαρτί και γράφει που κυκλοφορεί σ' όλο τον κόσμο.

Άντε όλα καλά θα πάνε. Όλα καλά, όλα ανθηρά!

Η ΑΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ:

ΕΝΤΑΞΕΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ

ΠΟΥ 32 ΚΑΜΕΡΕΣ ΣΤΟΥΣ

ΔΡΟΜΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ

ΠΑΡΑΝΟΜΑ.

ΑΛΛΑ...ΑΥΤΗ ΣΤΟ

Α' ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΔΟΥΛΕΥΕΙ;;

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΜΗ ΣΗΚΩΘΕΙ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΦΥΓΕΙ;

Η ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ

ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΝΤΡΕΣ

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΕΙ ΜΗ

ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΤΥΧΗΜΑ;

THE GOOD, THE BAD AND THE QUEEN

ΚΟΡΑ-Απόψε,εντάξει,απόψε;
ΜΙΚΥ-Ναι,ναι και δε νε νιάζει τίποτα,γιατί όλα εδώ είναι σκατά,εκεί στην πόλη θα κάνουμε μια νέα αρχή, τελείως μόνοι μας.


Ε τι πάλι θέατρο; Αφού δεν είδα καμιά καλή ταινία αυτή τη βδομάδα θα σου πω για παράσταση..
The kids aren't allright ή αλλιώς "καθόλου καλά" εκει στο μικροσκοπικό Δώμα του θεάτρου του Νέου κόσμου κι επαναστατούν. Τα δύο αδέρφια, η 20χρονη Κόρα και ο 15χρονος Μίκυ αποφασίζουν να δραπετεύσουν από το χωριό τους, τον ασφυκτικο "θάλαμο αερίων" που είναι κλεισμένοι τόσα χρόνια γεμάτο κακοποίηση κι αρρωστημένους ανθρώπους. Όπως ο γλυώδης γιατρός Γκλουγκάσυ, ο οποίος κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος εφιάλτης του μικρού κοριτσιού από πολύ νωρίς.

Τρέχουν να ξεφύγουν απ' όλα αυτά που τους κρατούν εκεί και αναζητούν την δική τους Ιθάκη στην πόλη του Δουβλίνου.

Τρέχουν ν' ανακαλύψουν τη νέα τους πραγματικότητα πέρα απ' το ποτάμι.

Τρέχουν και παρανομούν πανικόβλητοι πλημμυρισμένοι από την τόσο έντονη επιθυμία για τον καινούργιο κόσμο που τους περιμένει.

Τρέχουν πάνω απ όλα να προλάβουν να ζήσουν τη ζωή που τους κλέψανε..

Τρέχουν για να γλιτώσουν απ' όλους αυτούς που τους κυνηγούν.

Τρέχουν βιαστικά και σκοντάφτουν φοβισμένοι σαν μικρα παιδιά αλλά ξανασηκώνονται σαν αποφασισμένοι ενήλικες.
Πολύ δυνατό έργο, αρκετή ένταση κι ευαισθησία, γρήγορες σκηνές, ολοκληρωμένοι και τόσο αληθινοί χαρακτήρες, ευρυματικότατη σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Ένα έργο αυτής της εποχής, που θα μπορούσε να συμβαίνει αυτή τη στιγμή που μιλάμε και πραγματικά πιστεύεις πως πρόκειται για αληθινή ιστορία. Κι επίσης βρήκα πολύ καλή την ιδέα να το παίξουν και στις φυλακές ανηλίκων του Αυλώνα παρ όλες τις περίεργες αντιδράσεις. Οι τρεις πρωταγωνιστές (the good.. and the beautiful!) Όμηρος Πουλάκης, (the bad, σε διπλό ρόλο)Γιώργος Γάλλος, (the queen)Ιωάννα Παππά είναι σ-υ-γ-κ-λ-ο-ν-ι-σ-τ-ι-κ-ο-ί. Ταλέντο, αλήθεια, γεμάτα ειλικρίνια βλέμμετα x3. Είναι η δεύτερη παράσταση που βλέπω φέτος στην οποία ο θίασος είναι dream team και ξεχωρίζει σαν ομάδα. Αλλά αν πρέπει να μιλήσω για κάποιον ξεχωριστά αυτή θα είναι η κύρια της παρέας, την οποία δεν έχω ξαναδεί τόσο καλή σε βαθμό να ανατριχιάσω και να συγκινηθω αρκετά, όσα χρόνια την παρακολουθώ στο θέατρο, και νομίζω πως φέτος ισχύει αυτό το κλισέ "είναι η χρονιά της" -και λόγω της Κοιμωμένης.

Μπράβο, μ' αρέσει πάρα πολύ να βλέπω νέους ανθρώπους σε τόσο καλές δουλειές γεμάτες φόρτιση, μηνύματα και που σε προκαλούν να γεμίζεις ολόκληρες σελίδες γι' αυτές.
"Βρίσκω πάντως ενδιαφέρον το γεγονός ότι η κοινωνία αφήνει ακριβώς τα πιο ευάλωτα μέλη να υποφέρουν, και ότι η εγκληματική δραστηριότητα αυτών των ατόμων είναι συχνά αποτέλεσμα όλων όσων έχουν υποστεί. Η Κόρα και ο Μίκυ, για παράδειγμα ενεργούν όπως ενεργούν,γιατί έχουν σπρωχτεί σε μια κατάσταση όπου πιστεύουν πως ότι δεν έχουν άλλη επιλογή. Κι αφού δε θέλουν με τίποτα να επιστρέψουν στη ζωή που ζούσαν πριν, αγωνίζονται να επιβιώσουν."
Τάδε έφη Ούρσουλα Ράνι Σάρμα, συγγραφέας του έργου, από τη συνέντευξη που υπάρχει στο πρόγραμμα της παράστασης.

Υ.Γ. ΟΔΗΓΙΑ ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΕΣ: ΜΗΝ ΒΑΦΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ..

Υ.Γ2.Μου σπάει τα νεύρα όταν δε μπορώ να βρω καλές φωτογραφίες των παραστάσεων και να μην έχω ένα σκάνερ να βάλω απ' τα προγράμματα τους η απ οπουδήποτε αλλού!

Ο ΜΕΞΙΚΑΝΟΣ ΦΙΛΟΣ

Και ο φωτογραφικός περίπατος συνεχίζεται..Ο hi5 friend, Ricardo μου 'στειλε ένα άλμπουμ του και είπα να σου δείξω μερικές φωτογραφίες κι εσένα.. Ορίστε..

Ο φωτογράφος αυτοπροσώπως.

Η φίλη του..

Οι πιρουέτες..

Η ματιά...

Το άγγιγμα..

Και οι μάσκες πέφτουν..

ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ

Να μωρε τίποτα απλά πέρασα να σ' αφήσω κάτι φωτογραφίες που τρελάθηκα όταν τις είδα στη βόλτα μου σε μια γκαλερί στο ίντερνετ..

"Abre los ojos" by Complejo

"Goodbye ashes" by Lithp

"Je vois dans le sommeil" by Niux

Photo by Nykolai Alexander

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΔΟΣ:ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

Κοίτα, δεν ήθελα να γράψω γι' αυτό το θέμα αλλά διάβασα πάλι κάτι σχετικό σε μια κυριακάτικη εφημεριδα και με παρακίνησε κάπως. Γενικώς έχω πρόβλημα με το θέμα του θανάτου κι όλο διάφορα σχετικά μ' αυτό ακούω τον τελευταίο καιρό. Απλά δεν το χωράει ο νους μου ότι κάποια μέρα θα γραφτούν οι τίτλοι τέλους κι εσύ δεν θα υπάρχεις πια! Και μετά τι; Μου φαίνεται ε-ξ-ω-φ-ρ-ε-ν-ι-κ-ό. Ξαφνικά μια μέρα ο άλλος δεν θα είναι πουθενά και δεν θα τον ξαναδείς ποτέ. Κι αυτό εκτός για αγαπημένα πρόσωπα και με ανθρώπους που θαυμάζω όπως ο συγκεκριμένος κύριος. Πρόκειται για μια ιδιάιτερη περίπωση ανθρώπου, εκτός από πανέμορφος εξωτερικά είχε και πολύ ομορφιά και τρομερή δύναμη εσωτερικά. Επιπλέον, δεν γινόταν να μην τον προσέξεις και ως ηθοποιό, είχε ένα δικό τρόπο να σε προσελκύει χωρίς σου λέει "πρόσεξε με".

Όσον αφορά το Εθνικό, που του δωσε τα πάντα κυριολεκτικά, είχε πάρει έναν μη αναστρέψιμο κατήφορο που κατάφερε να ανατρέψει.Ανάμεσα σ' αυτά που έκανε με αρκετές θυσίες οι οποίες δεν τον άφησαν να παίξει στο σανίδι που τόσο πολυ ήθελε, ήταν αρκετά τα οποία δεν ήξερα όπως: ίδρυσε θερινή Ακαδημία θεάτρου, λειτούργησε το θεατρικο εργαστήρι υποκριτικής και σκηνοθεσίας, το Εθνικό πήγε και πάλι εξωτερικό(150 παραστάσεις σε 45 ξένες χώρες) και σχεδίαζε για φέτος να αρχίσει να λειτουργεί Σχολή σκηνοθεσίας και εργαστήριο Αρχαίου Δράματος. Επίσης, μη ξεχνάς κι ότι πέρσι, μετά από πολύ επιμονή κι επίπονη διαδικασία χρόνων υπέγραψε για να την αναγέννηση τουπρο Χριστού κτιρίου του Εθνικού. "Είναι ωραίο να υπάρχουν πράγματα που σε γεμίζουν τόσο ώστε να τους αφιερώνεσαι, να γίνονται κομμάτια από την ψυχή σου" είχε πει. Εκτός απ'όλα τα τυπικά και προσωπικά δεν είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση αυτό το θέατρο αλλά τα τελευταία χρόνια, γίνοταν πολύ ωραία πράγματα εκεί, τολμησαν και επένδυσαν σε παραστάσεις που για τα δεδομένα του ήταν αρκετά προχωρημένες, ξέφυγαν απ το κλασσικό και συντηρητικό ύφος.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά, μου έκανε εντύπωση πως αντιμετώπισε την αρρώστια του, δεν παραπονέθηκε ποτέ αλλά τον άκουγες να λέει πόσο όμορφη είναι η ζωή, πως "Ποτέ δεν πίστεψα ότι εγώ είμαι αλώβητος, αντίθετα αυτό που σκεφτόμουν πάντα ήταν γιατί όχι και σ' εμένα", πάντα χαμηλών τόνων αλλά και αυθόρμητος όταν αγκάλιασε κλαίγοντας την κόρη του στο γάμο της και στην εικόνα αυτη δε μπορούσες παρά μόνο να ανατριχιάσεις και ποτέ δεν ήξερε ο κόσμος πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση του. Γι' αυτό και οι πιο πολλοί ξαφνιάστηκαν με την άσχημη είδηση της 19 Ιανουαρίου κι η οποία έγινε η αιτία να μην απολάυσει τον Πίτερ Στάιν να σκηνοθετεί για πρώτη φορά αρχαίο δράμα στα ελληνικά, για το Εθνικό το καλοκαίρι που θα ρθει στα πλάισια του Ελληνικού φεστιβάλ.. Θυμάμαι άκουγα ραδιόφωνο εκείνη τη μέρα κι εκεί που αποχαιρέτησε η παραγωγός και τελείωσε υποτίθεται η εκπομπή, ξαναγύρισε και το ανακοίνωσε βουρκωμένη.

Ήταν όμως τυχερός μες στην όλη ατυχία του γιατί είχε ανθρώπους δίπλα του που τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν απεριόριστα.

Αυτό δεν είναι και σημαντικότερο άλλωστε?..

ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ:

Βρέχει λεφτά στη στράτα μου!

Χθες το βράδυ μου συνέβη κάτι σουρρεαλιστικό.

Βγήκα από τ' αμάξι και δίπλα ήταν

πεταμένα 10ευρα και 5ευρα

140 στο σύνολο τους!

(Τα οποία όμως μοιράστηκα 70-70

με τον ξάδερφο που ήταν μαζί μου .)

ΕΛΑΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΕΡΝΑΩ ΑΠΟΨΕ ΕΓΩ!

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ..

ΣΗΚΩ ΣΗΚΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ! ΑΝΤΕ ΞΥΠΝΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕΧΡΙ ΑΥΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑ ΠΩ! ΩΩΩ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΠΙΑ..ΩΡΑΙΑ Μ ΑΚΟΥΣ? Ε? ΚΑΛΑ..Πριν κάποιες ωρες πέρασα ένα από τα πιο ωραια βράδια Δίπλα στο ποτάμι. Τι που το βρήκα το ποτάμι μωρε; Ξύπνα για τη μουσικη σκηνή σου λέω! Ο Πασχαλίδης είχε επισκέπτρια στη σκηνή την ΠΕΜΥ ΖΟΥΝΗ. Δε μπορείς να φανταστείς, η γυναίκα αυτή δεν υπάρχει, μας κάνει πλακα! Ε ναι είναι γνωστό ότι τη θεωρώ απλά ΘΕΑ αλλά ρε συ δε μπορω να κατάλαβω πως ό,τι και να κάνει θα χει πάντα τόσο τέλεια αισθητική και θα ναι τόσο αληθινό. Ναι αυτή είναι η λέξη που τη χαρακτηρίζει. ΑΛΗΘΙΝΗ. Διότι δεν έχει σημασία αν είσαι καλός ή κακός αλλά αυτό το τελευταίο.Κι αυτό ακρβώς μας έλεγε και ο Νικόλας- το ακορντεόν της ορχήστρας- στ αυτοκίνητο όταν το ρωτήσαμε πως ήταν στη συνεργασία γιατί πολλοί ηθοποιοί λέει, και στην ζωή τους παίζουν ρόλους όμως εκείνη ήταν άψογη. Η φωνή της, το βλέμμα της, η κίνηση, το συναίσθημα που έβγαζε και είπε και τραγούδια που δεν περιμέναμε σε καμία περίπτωση: Από ιταλικό νανούρισμα,πανηγύρια Μπρέγκοβιτς μέχρι το Νe me quite pas στη διάρκεια του οποίου έφυγε όλο το μολύβι απ τα μάτια κι ήμουν λες και μου χες ρίξει μπουνιές! Ναι βέβαια κι ο Πασχαλίδης ήταν καλός, μοναδική φωνή δε χρειάζεται να στο πω το ξέρεις, μας συγκίνησε, μας ανέβασε και γελάσαμε, όπως και η Μαρία μια νέα τραγουδίστρια, η Δανάη εννοείται με το υπέροχο "Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς/αν δεν ακούς μη με κοιτάς/αν δε φαντάζεσαι φωτιές με τα κάρβουνα μην παίζεις" αλλά η Ζούνη..πως να την περιγράψω δεν ξέρω. Καλά μπορεί ν' ακούγομαι υπερβολική κι είναι και μια ώρα δύσκολη πρωινιάτικο αλλα σου λέω κι κόσμος είχε τρελαθεί. Θα πάρει παράταση και το άλλο Παρασκευοσάββατο. Ραντεβού στο ποτάμι..

ΥΓ1:Θοδωρή χάρηκα πολύ που σε γνώρισα. Κάτι άνθρωποι σαν κι εσένα μας δίνουν κουράγιο και μας θυμίζουν ποσο αχάριστοι πρεπει να νιώθουμε όταν σκεφτόμαστε πως δε μας τα φερε καλά η ζωή. Δεν είναι ανάγκη να βλέπεις με τα μάτια σου πολλές φορές αλλά με τη ψυχή σου όπως εσύ..

ΥΓ2: Καλά εντάξει οι φωτογραφίες δεν είναι κι ό,τι καλύτερο,γι αυτό έβαλα μόνο μία αλλά δεν πειράζει!

ΥΓ3: Μακάρι να μπορούσα να βάλω τα βίντεο να καταλάβετε τι εννοώ

Η ΑΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ:

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο Α..ΚΥΡΟΣ

ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ

ΤΙΣ ΡΑΔΙΟ-ΦΟΝΙΚΕΣ

ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ JUMBO ??

(..έλεος!)

BITTERSWEET SYMPHONY

Εκεί που καθόμασταν και περιμέναμε, βλέποντας τα τσίγκινα φυλαχτά που κρέμονταν τριγύρω και κάποιον ξαπλωμένο με λουλούδια στα χέρια του, ξαφνικά πετάγεται από πίσω μας ο Νέστορας, κι αρχίζει να μας λέει για την ιστορία του νεκρού Billy. Όπως την έγραψε ο ίδιος «του κουτουρού» με τις σκηνές, τους ηθοποιούς, με τα όλα της! Μυστήριο καλύπτει την αιτία του θανάτου του κι ο καθένας απ’ολους όσους βρίσκονται εδώ, λέει πως έγιναν τα πράγματα με τη δική του εκδοχή. Με πολύ χιούμορ, πανέξυπνες ατάκες, μπερδέματα, έρωτες, υποννούμενα για την κοινωνία, αλλά με δόσεις πικρίας και ρεαλισμού. Για την Άννα ήταν ο γαμπρός της, ο άντρας της κόρης της Ουρανίας, και ποτέ δεν κατάλαβε πως και γιατί τον παντρεύτηκε γι’ αυτό έχει να μας πει πιο πολλά για τον Τάκη τον άντρα της. Για την Ουρανία, την κόρη του πίθηκα όπως τη φωνάζανε όλοι, ήταν ο έρωτας των παιδικών της χρόνων. Ο πατέρας Αναστάσιος ήταν συμμαθητής του όπως και με την κόρη της Άννας και πάντοτε τον αγαπούσε. Η κακοποιημένη Μπάμπολα υπήρξε ερωμένη του και κάτι παραπάνω. Γα τον προβληματικο Νέστορα ήταν κάτι σαν αντίζηλος. Και κάπου εκεί ανάμεσα στους εφιάλτες του μπερδεύεται κι η Λένα με τον Τάκη. «Όλοι είμαστε οι πλευρές του ίδιου ανθρώπου» λέει η Ουρανία κάποια στιγμή. Με λίγα λόγια ο Billy βλέπει όλη του τη ζωή να περνάει μπροστά απ’ τα μάτια του που λέμε, για να καταλήξει πως είμαστε μουσαφίριδες στη ζωή κι όσο θα καίει το κερί που κρατάει στο χέρι του, μας κλείνει το μάτι κατά κάποιο τρόπο, λέγοντας ότι ο Θεός που πιστεύουμε είνα ο Χρόνος. Υπήρχε πριν από μας και θα υπάρχει μετά από μας, υπάρχει τώρα μαζί με μας. Κι αν το σκεφτείς, απ’ αυτόν καθορίζονται όλα, πως θα προλάβουμε να κάνουμε αυτό κι εκείνο, πως θα τον αξιοποιήσουμε σωστά ενω όλα γύρω μας πνίγουν. Αυτόν δεν παρακαλάμε να μην τελειώσει τις ωραίες μας στιγμές και τ’ αντίθετο στις άσχημες? Όλη μας τη ζωή έχουμε ένα τικ τακ δίπλα. Τέλος πάντων, τόσην ώρα σου λέω για την τόσο ιδιαίτερη παράσταση του ευφυέστατου Θοδωρή Αθερίδη, όπου πρωταγωνιστεί κιόλας, «Συνέβη.. κι όποιος θέλει το πιστεύει» στο Μικρό Παλλάς. Μια γλυκόπικρη κωμωδία, όπως και όλα του τα έργα μέχρι τώρα, εκεί που σε πιάνει η κοιλιά σου απ’ τα γέλια, αμέσως σε σφίγγει το στομάχι σου απ’ την στενοχώρια αλλά επίσης σε αφήνει σ’ αρκετές σκέψεις όταν επιστρέψεις στην πραγματικότητα. Και σε προσωπικο επίπεδο έτυχε να το δω σε περίεργη φάση όσον αφορά τον θάνατο και νομίζω πως μου κανε αρκετό καλο. Όλο αυτό όμως δεν το περνάει μόνος του. Έχει τη γνωστή φοβερή συμμορία του μαζί, δηλαδή μια απίστευτη Σμαράγδα Καρύδη, έναν α π ο λ α υ σ τ ι κ ό τ α τ ο Αντώνη Λουδάρο, τις πολύ καλές Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και Βίκυ Βολιώτη, τον Χρήστο Πλαίνη ο οποίος είναι μια χαρά και τελευταίο και καλύτερο τον Γιώργο κουρμανό.
Εγώ πάντως το πίστεψα..

Υ.Γ: Το μόνο μείον στη όλη υπόθεση ο απαράδεκτος τύπος στο ταμείο. Μας έσπασε τα νεύρα-όπως και σε πολλούς άλλους όπως είδα στο Αθηνόραμα- γιατί εκτος του ότι δεν σηκώνει τηλέφωνα για κρατήσεις θέσεων μας έδωσε και εισιτήρια που το ένα ήταν στη Δύση και τ’ άλλο στην Ανατολή, χωρίς να μας πει τίποτα!

ΠάΝτΑ δΙκΌς ΣοΥ

Στίχοι-Μουσική: Ζακ Στεφάνου

Ζακ Στεφάνου & Ανδριάννα Μπάμπαλη

Ξέρω πως δε ζητάω συγγνώμες και αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες

ακούω μόνο την καρδιά μου και ενεργώ σε κάθε της θέλημα

και έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλημα

μα αναζητώ επίμονα εκείνα που έχουνε έρωτα

και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω

Κράτησα μια φράση απ' ό,τι μου χες πει εκείνο το βράδυ

ένα μικρό παιδί πέρασε από μπροστά σου

καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι και ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινες τουλίπες

κι εσύ μου πες "συγγνώμη μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα

ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα και έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα, για να μη πληγωθούμε αργότερα"

Θεέ μου, μη χειρότερα.

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος

τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...

μη μου λες να γυρίσω

μόνη θα συνεχίσω..

Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου

και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου

και δε μου φαίνεται παράλογο

μα θα μ'ήθελες πίσω

Μη ζητάς άλλη εξήγηση

δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις

μες στα όρια του κόσμου σου

δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..

Έκανα τα πάντα

ο κανόνας έλεγε αγάπη και αφοσίωση

και εξοικείωση με κάθε σου τρέλαχορούς στη βροχή, κολύμπι το Νοέμβριο

γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα

Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξεΘα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια

Δε θα μιλάω σουαχίλι στο σκύλο σου

και δε θα κελαηδούν electro-dance τα περιστέρια

Φώτα λάμπουν όπως πρώτα

μόνη είμαι κι είσαι πιόνι

μη μου λες να γυρίσω

μόνη θα συνεχίσω..

Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μια λέξη μου

και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου

και δε μου φαίνεται παράλογο

μα θα μ'ήθελες πίσω

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος

τώρα φεύγω ήρθε η ώρα...

Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο

πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο

που χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα με δύο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα

και έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες

για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες που χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα

δικός σου για πάντα

Μη ζητάς άλλη εξήγηση

δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις

μες στα όρια του κόσμου σου

δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις..

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ..

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ Ν' ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΟΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...

ΕΝΩ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ ΑΦΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΠΩΣ ΤΟ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ
ΖΖΖΖ ΣΤ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ..



















ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΤΑΛΗΞΑΝΕ ΠΩΣ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ..
ΚΑΙ Ο ΧΑΡΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΒΓΗΚΕ ΠΑΓΑΝΙΑ ΑΛΛΑ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΜΑΓΑΖΙ ΜΕ ΡΟΥΧΑ ΣΤΗΝ ΑΙΟΛΟΥ..















ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΑ ΑΝΘΗ ΚΑΙ ΦΥΤΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΛΑΚΑΤ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕ Τ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ..
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΠΩΣ ΜΕΣ ΣΤΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΝΕΤΑ ΝΑ ΠΑΡΚΑΡΟΥΜΕ..

ΑΝΤΕ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!