Και ο φωτογραφικός περίπατος συνεχίζεται..Ο hi5 friend, Ricardo μου 'στειλε ένα άλμπουμ του και είπα να σου δείξω μερικές φωτογραφίες κι εσένα.. Ορίστε..
μα καλά πλάκα μας κάνεις?έχεις μεξικάνο φίλο και μας τον κρύβεις μουσίτσα?γρήγορα να γίνουν οι κατάλληλες συστάσεις...να εξασκήσουμε την γλώσσα (όχι του σώματος χιχιχι)...μην ξεχάσουμε τελείως και αυτά που μαθαίναμε...τόσα χρόνια..σμακ
όλες οι φωτογραφείς μοιάζουν σαν απεικονίσεις πάνω στα σταθερά νερά μιας λίμνης, που ονειρεύεται ασάλευτη και τότε...τότε κάποιος, από το πουθενά και από το τώρα μαζί, πετάει ένα μικρό βοτσαλάκι και ανατριχιάζει την επιφάνεια του νερού με μικρούς ομόκεντρους κύκλους. Και οι απεικονίσεις κουνιούνται και μοιάζουν σαν τσαλακωμένο χαρτί
προς candyblue: τι ωραια ν' ανοιγεις τα comments και να βλέπεις τόσο ωραία λόγια! Δεν το 'χα δει ποτέ έτσι..ευχαριστώ! ΥΓ.Μακάρι να χα βγάλει έστω και κάποιες απ' αυτες τις φωτογραφίες
Μέλος της γλυκόπικρης ον λάιν συμφωνίας www.bitter.gr...Πρόσφατα μου κόλλησε κάποια εκεί έξω το πολύ ωραίο παρατσούκλι"Κικη-θετική"(!)...Μεταξύ μας τώρα, είμαι μισός άνθρωπος μισό ξωτικό γι αυτό την πρώτη φορά που έπαιξα στο θέατρο έκανα το ρόλο του Πουκ..Δηλώνω Παναθηναικός άρα είμαι και λίγο μαζόχα...Άν δεις τα πόδια που να χορεύουν στα καλά καθούμενα είναι γιατί γεννήθηκα όπως εκείνο το πιγκουινάκι στο HAPPY FEET...Ε θα σε βγάλω καμιά φωτογραφία εκεί που δεν το περιμένεις και θα σου φτιάξω και μουσικές συλλογές...Αμα μου κάνεις εντύπωση θα σε ζωγραφίσω και θα σου κάνω δώρο το σκίτσο...Να μωρέ γράφω και κάτι που μοιάζουν με σενάρια και παραμύθια και ψάχνω ένα μάνατζερ...Α που κολλάει η σχολή; είναι η βιτρίνα για τα καλλιτεχνικά μου εγκλήματα... χμμ..αυτά!
4 comments:
μα καλά πλάκα μας κάνεις?έχεις μεξικάνο φίλο και μας τον κρύβεις μουσίτσα?γρήγορα να γίνουν οι κατάλληλες συστάσεις...να εξασκήσουμε την γλώσσα (όχι του σώματος χιχιχι)...μην ξεχάσουμε τελείως και αυτά που μαθαίναμε...τόσα χρόνια..σμακ
Ακου κει γλωσσα του σωματος..τς τς σα δε ντρεπεσαι μεγάλη γυναικα..χαχαχα ετοιμασου για εκδρομή στη Γουαλαδεχάρα!
όλες οι φωτογραφείς μοιάζουν σαν απεικονίσεις πάνω στα σταθερά νερά μιας λίμνης, που ονειρεύεται ασάλευτη
και τότε...τότε κάποιος, από το πουθενά και από το τώρα μαζί, πετάει ένα μικρό βοτσαλάκι και ανατριχιάζει την επιφάνεια του νερού με μικρούς ομόκεντρους κύκλους.
Και οι απεικονίσεις κουνιούνται και μοιάζουν σαν τσαλακωμένο χαρτί
Καλημέρα και σε σένα μικράκι
προς candyblue: τι ωραια ν' ανοιγεις τα comments και να βλέπεις τόσο ωραία λόγια! Δεν το 'χα δει ποτέ έτσι..ευχαριστώ!
ΥΓ.Μακάρι να χα βγάλει έστω και κάποιες απ' αυτες τις φωτογραφίες
Post a Comment