Sunday, February 11, 2007

THE GOOD, THE BAD AND THE QUEEN

ΚΟΡΑ-Απόψε,εντάξει,απόψε;
ΜΙΚΥ-Ναι,ναι και δε νε νιάζει τίποτα,γιατί όλα εδώ είναι σκατά,εκεί στην πόλη θα κάνουμε μια νέα αρχή, τελείως μόνοι μας.


Ε τι πάλι θέατρο; Αφού δεν είδα καμιά καλή ταινία αυτή τη βδομάδα θα σου πω για παράσταση..
The kids aren't allright ή αλλιώς "καθόλου καλά" εκει στο μικροσκοπικό Δώμα του θεάτρου του Νέου κόσμου κι επαναστατούν. Τα δύο αδέρφια, η 20χρονη Κόρα και ο 15χρονος Μίκυ αποφασίζουν να δραπετεύσουν από το χωριό τους, τον ασφυκτικο "θάλαμο αερίων" που είναι κλεισμένοι τόσα χρόνια γεμάτο κακοποίηση κι αρρωστημένους ανθρώπους. Όπως ο γλυώδης γιατρός Γκλουγκάσυ, ο οποίος κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος εφιάλτης του μικρού κοριτσιού από πολύ νωρίς.
Τρέχουν να ξεφύγουν απ' όλα αυτά που τους κρατούν εκεί και αναζητούν την δική τους Ιθάκη στην πόλη του Δουβλίνου.
Τρέχουν ν' ανακαλύψουν τη νέα τους πραγματικότητα πέρα απ' το ποτάμι.
Τρέχουν και παρανομούν πανικόβλητοι πλημμυρισμένοι από την τόσο έντονη επιθυμία για τον καινούργιο κόσμο που τους περιμένει.
Τρέχουν πάνω απ όλα να προλάβουν να ζήσουν τη ζωή που τους κλέψανε..
Τρέχουν για να γλιτώσουν απ' όλους αυτούς που τους κυνηγούν.
Τρέχουν βιαστικά και σκοντάφτουν φοβισμένοι σαν μικρα παιδιά αλλά ξανασηκώνονται σαν αποφασισμένοι ενήλικες.
Πολύ δυνατό έργο, αρκετή ένταση κι ευαισθησία, γρήγορες σκηνές, ολοκληρωμένοι και τόσο αληθινοί χαρακτήρες, ευρυματικότατη σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Ένα έργο αυτής της εποχής, που θα μπορούσε να συμβαίνει αυτή τη στιγμή που μιλάμε και πραγματικά πιστεύεις πως πρόκειται για αληθινή ιστορία. Κι επίσης βρήκα πολύ καλή την ιδέα να το παίξουν και στις φυλακές ανηλίκων του Αυλώνα παρ όλες τις περίεργες αντιδράσεις. Οι τρεις πρωταγωνιστές (the good.. and the beautiful!) Όμηρος Πουλάκης, (the bad, σε διπλό ρόλο)Γιώργος Γάλλος, (the queen)Ιωάννα Παππά είναι σ-υ-γ-κ-λ-ο-ν-ι-σ-τ-ι-κ-ο-ί. Ταλέντο, αλήθεια, γεμάτα ειλικρίνια βλέμμετα x3.
Είναι η δεύτερη παράσταση που βλέπω φέτος στην οποία ο θίασος είναι dream team και ξεχωρίζει σαν ομάδα. Αλλά αν πρέπει να μιλήσω για κάποιον ξεχωριστά αυτή θα είναι η κύρια της παρέας, την οποία δεν έχω ξαναδεί τόσο καλή σε βαθμό να ανατριχιάσω και να συγκινηθω αρκετά, όσα χρόνια την παρακολουθώ στο θέατρο, και νομίζω πως φέτος ισχύει αυτό το κλισέ "είναι η χρονιά της" -και λόγω της Κοιμωμένης.
Μπράβο, μ' αρέσει πάρα πολύ να βλέπω νέους ανθρώπους σε τόσο καλές δουλειές γεμάτες φόρτιση, μηνύματα και που σε προκαλούν να γεμίζεις ολόκληρες σελίδες γι' αυτές.
"Βρίσκω πάντως ενδιαφέρον το γεγονός ότι η κοινωνία αφήνει ακριβώς τα πιο ευάλωτα μέλη να υποφέρουν, και ότι η εγκληματική δραστηριότητα αυτών των ατόμων είναι συχνά αποτέλεσμα όλων όσων έχουν υποστεί. Η Κόρα και ο Μίκυ, για παράδειγμα ενεργούν όπως ενεργούν,γιατί έχουν σπρωχτεί σε μια κατάσταση όπου πιστεύουν πως ότι δεν έχουν άλλη επιλογή. Κι αφού δε θέλουν με τίποτα να επιστρέψουν στη ζωή που ζούσαν πριν, αγωνίζονται να επιβιώσουν."
Τάδε έφη Ούρσουλα Ράνι Σάρμα, συγγραφέας του έργου, από τη συνέντευξη που υπάρχει στο πρόγραμμα της παράστασης.

Υ.Γ. ΟΔΗΓΙΑ ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΕΣ: ΜΗΝ ΒΑΦΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ..

Υ.Γ2.Μου σπάει τα νεύρα όταν δε μπορώ να βρω καλές φωτογραφίες των παραστάσεων και να μην έχω ένα σκάνερ να βάλω απ' τα προγράμματα τους η απ οπουδήποτε αλλού!

No comments: