IΛ ΠΟΣΤΙΝΟΟ!

~ ΙΛ ΠΟΣΤΙΝΟΟ!~ Φρεντ Γ. όπενς του δε ταχυδρομικό πίτζεον γουίτς χτυπάει χις ρέινι γουίντοου του στη μπλάντυ Ίνγλατν τόση ώρα και χίαρ’ς δε προβληματισμένο περιεχόμενο… Ντίαρ Γ, Αι χόουπ δε πίτζεον νοτ του φολ εγκέν ατ δε καμπαναριό, δε Μπικγ Μπαγκ , εντ γιου ντον’τ γκετ δις λέτερ! Οκ ινάφ γουίθ δε ίνγκλισγκρικ, λετς τοκ γκρικ (λέμε νάου). Αφού μου πες τα νέα σου από εκεί, στην «ε κάπ οφ τιιι» χώρα που πήγες να μορφωθείς, ήρθε η σειρά μου να κάνω ανταπόκριση από την πατρίδα. Διάβαζα τις προάλλες διάφορα πράγματα για τους άστεγους με αφορμή το «sleep out» που μου ταρακούνησαν το νευρικό μου σύστημα. Ερωτώ: Είναι δυνατόν να συμβαίνει η παρακάτω δήλωση του προέδρου της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΑΡΣΙΣ: «Εκτός από κάποιες αόριστες αναφορές στο “δικαίωμα στη στέγη” που περιέχει το Ελληνικό Σύνταγμα, οι άστεγοι δεν αναγνωρίζονται, ούτε καν σαν ειδική κοινωνική ομάδα» ; Που σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει επίσημη καταγραφή-μόνο εμπειρικές από διάφορους φορείς- γιατί είναι σαν να μην υπάρχουν! Εν τω μεταξύ ακόμα δε μπορώ να ξεχάσω εκείνο τον απελπισμένο αναστεναγμό «Ας με πατήσει ένα αυτοκίνητο να γλιτώσω» μιας άστεγης στη Μόσχα που είχε μεταμορφωθεί σε Σιβηρία.. Μόνο που το είδα ψόφησα και φοβήθηκα πως το δάκρυ απ’ τη συγκίνηση θα γίνει σταλακτίτης.. Κάτσε ν’ ανάψω λίγο τα καλοριφέρ γιατί κοκάλωσαν τα δάχτυλα κι επανέρχομαι.. Εδώ όμως έχουν τον πρώτο λόγο οι αριθμοί: στη «Γη της Αφθονίας» -το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;- Αμερική, 37 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, ήτοι το 12,7% του πληθυσμό, και σύμφωνα με τη Guardian, 45,8 εκατομμύρια βλέπουν μόνο στα όνειρα τους την κοινωνική ασφάλιση τη στιγμή που το 20% των καλύτερα αμειβομένων κερδίζει το μισό του εισοδήματος της χώρας...Τα ακούς; Ακούω να λες. Επειδή όμως το βάρυνα λίγο το κλίμα, για να ελαφρύνουμε λίγο ταξιδεύοντας στο δικό μας όμορφο κόσμο.. Αν ο ΑΝΤ1 ήταν παιδάκι και το ρώταγες τι θα ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, θα σου απαντούσε ALPHA! Αυτός είναι πλέον ο ταχυδρόμος που θα φωνάζει «Έχεις γράμμα» και ο σεΐχης που πήρε ήδη δύο παρουσιάστριες του δεύτερου στο χαρέμι του κι ετοιμάζεται και για την τρίτη. Πάντα το ‘λεγα πως αυτός το κανάλι πάσχει από έλλειψη φαντασίας και πρωτοτυπίας.. Εν τω μεταξύ την Κυριακή στο σπίτι ενός φίλου που είναι στο κρεβάτι του πόνου, κάναμε ζάπινγκ και σταματάμε στο –I live you- Fame story. Αφού τρίψαμε τα μάτια μας πολλές φορές επειδή δεν το πιστεύαμε, στο τέλος αποδεχθήκαμε πως εκείνος ο εύσωμος τύπος με το μακρύ μαλλί στην κριτική επιτροπή όντως είναι ο Δημήτρης Σταρόβας. Κι αναρωτιέσαι τώρα, τόσο πολύ χάλασε ο κόσμος; Γενικά πάντως είναι σαν να βλέπεις κωμωδία γκροτέσκο σε συνδυασμό με θρίλερ. Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα αυτό τον Ευαγγελάτο έτσι και τον παρακολουθείς ή θ αυτοκτονήσεις ή δεν πρόκειται να ξαναβγείς σε τούτο το μάταιο κόσμο με τα ληγμένα γάλατα και τα μουχλιασμένα κρέατα! Τέλος πάντων, για να τελειώνω με τη μικρή οθόνη, τα σήριαλ έχουν καταντήσει πασαρέλα! Παντού βλέπεις μοντέλες και μοντέλους τύπου Σπαλιάρα –κι όχι Σφαλιάρα όπως μπερδεύεσαι συνέχεια- …Σε λίγο ο Λάκης κι οι φίλοι του θα κάνουν τα σόου μέσα απ’ τις τηλεοπτικές σειρές! Ναι καλά γέλα εσύ, θα δεις.. Επειδή είσαι φαν του εγχώριου σινεμα, -εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις- στο γνωστό τρίπτυχο “sex, drugs & vrisidi” να προσθέσουμε και την στρατιωτική παραλλαγή. Κι η λούφα; Α ναι αυτή ταιριάζει στον υπουργό Πολιτισμού με τις φαεινές ιδέες και τα υπέρογκα ποσά που δίνει για τις ελληνικές ταινίες. Την έπιασες την ειρωνεία που αιωρήθηκε. Αυτό το ‘μαθες; Η παράσταση «Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας» ανέβηκε με αλλαγές στο θίασο από τις οποίες νομίζω η καλύτερη ήταν του προαναφερόμενου ο οποίος κέρδισε επίσης το Χρυσό Βατόμουρο πρώτου αντρικού ρόλου. Και μιας και σου μίλησα για θέατρο (του παραλόγου), αν κι έχουν περάσει κάποιες μέρες ακόμα όχι απλά σιγοτραγουδάμε αλλά φωνάζουμε όλοι μαζί, το τραγούδι του Νίκου Ψαρρά -ναι ναι αυτός του Χόγκουαρντς της Σμύρνης που σου ‘λεγα, με την ωραία φωνή- και της -αγνώριστης- Πέγκυ Τρικαλιώτη. «Παίζουν το τραγούδι μας» αναφωνούν κι όλοι αρνούνται πεισματικά να φύγουν από την πλατεία όταν τελειώνει! Να πας οπωσδήποτε όταν επιστρέψεις, θα σου φτιάξει τη διάθεση. Α -μη ρωτήσεις πως μου ‘ρθε, μυαλό τρελής είναι αυτό ό,τι θυμάται χαίρεται-, ξέρεις τι θυμήθηκα τώρα; Κάτι πολύ ωραίο που μου ‘χε πει η Εβελίνα Παπούλια στη συνέντευξη, όσον αφορά τη σχέση μας με τον εαυτό μας: «Αυτή η αγωνία το ν’ αποδεχτούμε τον εαυτό μας ή να μας αποδεχτούν οι άλλοι γιατί σ’ αυτό κυρίως παλεύουν όλοι: να τους αποδεχτούν οι άλλοι, το βρίσκω σχιζοφρένεια. Μη θεωρήσεις πως αυτό που μπορεί να σ’ ενοχλήσει στον εαυτό σου είναι λάθος. Αυτό που μπορεί εσένα να σ’ ενοχλεί είναι γιατί οι άλλοι ενοχλούνται απ’ αυτό που έχεις. Αν εσύ το αποδεχθείς κι οι άλλοι θα συμβιβαστούν μ’ αυτό που έχεις.» Χάρηκα πάντως που τη γνώρισα γιατί μ’ αρέσουν οι άνθρωποι οι οποίοι είναι ισορροπημένοι, που δεν σταματούν ποτέ να ονειρεύονται και δεν παραμένουν όνειρα οι επιθυμίες τους, και επίσης είναι αυτό που λέμε πολυτάλαντοι. Να σου πω την αλήθεια τη θεωρώ και λίγο παρεξηγημένη ηθοποιό. Όχι βγάλε επιτέλους απ’ το μυαλό σου τη Μαρίνα απ’ τους «Δύο Ξένους» και βάλε στη θέση της, τη Hedwig ή τη Sally από το «Cabaret». Ευτυχώς που υπάρχει και το θέατρο να σου δίνει τη δυνατότητα ν’ αναθεωρήσεις για μερικούς κάποια πράγματα.. Τέλος πάντων. Για αυλαία, ένα παράπονο: Μ’ όλα αυτή την τρέλα που ‘χει κυριεύσει τον πλανήτη Ελλάδα, με το Big brother στα κινητά, τον πτηνοδολοφονο Η5Ν1 κτλ κτλ, πόσο πιο ωραία θα περνάγαμε αν μαζί με την ανδροκρατούμενη πλέον σάτιρα υπήρχε το καλύτερο γυναικείο σατυρικό μυαλό της Μαλβίνας.. ΈΧΕ ΓΕΙΑΑΑ! Lo-li