*Luis Armstrong
Έλα έλα τρέχα να σου πω για την παράσταση που είδαμε! «Η κοιμωμένη ξύπνησε» στο θέατρο Πόρτα. Κοίτα, όταν πρόκειται για το δίδυμο Μοσχόπουλος -Καλογεροπούλου και την παρέα τους είναι απ’ τις περιπτώσεις που μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα δεις πράγματα που θα σου μείνουν για πολύ καιρό κολλημένα στη μνήμη σου. Στην αρχή δεν ήθελα να γράψω οτιδήποτε που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν κριτική γιατί όταν κάτι σ’ αρέσει πάρα πολύ δεν θες να μπαίνεις σε περαιτέρω αναλύσεις αλλά μετά σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να μην κρατήσω το στόμα μου κλειστό!
Με το που μπήκαμε που λες, στο θέατρο ήταν σαν να ήμασταν σε παιδική χαρά: παντού έβλεπες παιδάκια με μαμάδες και μπαμπάδες να τρέχουν πάνω κάτω και να φωνάζουν! Για κάποιους θα μπορούσε να είναι τρελάδικο αλλά για κάποιους άλλους -σαν κι εμένα- με μια κάποια αδυναμία σ’ αυτά τ’ ανθρωπάκια ήταν το καλύτερο τους . Δεν ήταν όμως ένα έργο μόνο για μικρά παιδιά ίσα ίσα. «Τρυπήσει, πονέσει, ματώσει.. κακό» κι η ιστορία αρχίζει. Ένα λάθος στην ευχή της νεράιδας κι η ζωή της μικρής πριγκίπισσας εξαρτάται απ’ το τσίμπημα μιας καρφίτσας και κάθε αιχμηρού αντικειμένου στο δάχτυλο της που θα την κάνει να κοιμάται για όλη την υπόλοιπη ζωή της και μόνο ένα πριγκιπικό φιλί μπορεί να τη σώσει. Σ’ όλη τη σκηνή όλα τα αντικείμενα είναι στρογγυλά με παραμυθένιους φωτισμούς, οι νεράιδες είναι συνέχεια τριγύρω κι ακούγονται μαγικές μουσικές. Η μικρή πριγκίπισσα όμως φοράει κόκκινα γάντια κι απαγορεύεται να δει τον έξω κόσμο και μια δική της απροσεξία θα γίνει η αιτία που πέφτει στην αγκαλιά όχι του πρίγκιπα αλλά του Μορφέα για εκατοντάδες χρόνια. Όλο αυτό τον καιρό όμως ο κόσμος αλλάζει, γεμίζει αυτοκίνητα, μετρό, κινητά, κανείς δεν έχει χρόνο για παραμύθια, οι νεράιδες δε μπορούν να επέμβουν πουθενά κι όλα τα πράγματα έχουν επικίνδυνες γωνίες. Εκεί ξυπνάει η Ωραία Κοιμωμένη απ’ το φιλί ενός σύγχρονου πρίγκιπα με φωτόσπαθο του Λουκ των Star wars («Φίλησε τη! Φίλησε τη!» φωνάζανε από κάτω τα πιτσιρίκια) Στη χώρα των τεράτων. Μου κανε τρομερή εντύπωση πως αυτοί οι δύο κόσμοι συνδέθηκαν με τόσο έξυπνο τρόπο περνώντας παράλληλα και πολλά μηνύματα για μικρούς και μεγάλους. Επίσης απορώ κάθε φορά που βλέπω παράσταση σκηνοθετημένη απ’ το Θωμά Μοσχόπουλο πως καταφέρνει κάθε φορά να δημιουργεί τόσο ωραία ατμόσφαιρα και πόσο μοναδική αισθητική έχει κι εδώ είχε την καλύτερη βοήθεια: των κουστουμιών και των σκηνικών της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου και τις χορογραφίες της Μάρθας Κλουκίνα. Ο καλύτερος συνδυασμός. Τέλος,το κερασάκι στην τούρτα, η παρέα του στο σανίδι (Ιωάννα Παππά, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Παντελής Δεντάκης, Δάφνη Δαυίδ, Θοδωρής Πετρόπουλος, Θάνος Τοκάκης, Βικυ Χατζοπούλου) ήταν μια χαρά, με καλύτερη την Ιωάννα Παππά η οποία έχει μια απίστευτη παιδικότητα κι ενέργεια και πραγματικά χαίρεσαι να τη βλέπεις!
«Σ’ άρεσε;» ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον αφότου σταματήσαμε το διαρκές και δυνατό χειροκρότημα και απλά απάντησα μ’ ένα χαμόγελο συγκινημένη και χαρούμενη ταυτόχρονα που πέρασα ένα από τα πιο ωραία καλοκαιρινά θεατρικά απογεύματα.
Α μη ξεχάσω: Θα συνεχιστεί και του χρόνου, βαλ’ το υπενθύμιση και πήγαινε οπωσδήποτε!
No comments:
Post a Comment