ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ…

Αρκετοί από σας εκεί έξω ανήκετε στους ασθενείς που πάσχουν από τον σύνδρομο «Πίτερ Παν» κι αρνείστε κατηγορηματικά να γίνετε καλά. Σαν ομοιοπαθείς κρύβουμε το χαπάκι κάτω απ΄τη γλώσσα ξεκινάμε το ταξίδι για τη Neverland!


Και ξεκινήσαμε λοιπόν. Μπήκαμε στο ιπτάμενο τρένο που μας περίμενε απ’ έξω και φύγαμε για τη Neverland. Εκεί μέσα βλέπεις όποιον θες: Τη Κοκκινοσκουφίτσα να τρώει απ΄το καλάθι που έχει φτιάξει υποτίθεται για τη γιαγιά της, τον Πίτερ Παν να πετάει όλη την ώρα πάνω απ’ τα κεφάλια μας, τον Πινόκιο που ποιος ξέρει τι ψευτιές είπε πάλι και κόντεψε να μας βγάλει ολονών τα μάτια και να μας ξεμαλλιάσει εντελώς, τη Χελώνα στα χέρια του Λαγού γιατί αν την περιμέναμε θα το ξημερώναμε, τη Σταχτοπούτα η οποία πάλι τριγυρνάει μ’ ένα παπούτσι και άλλους. Εμείς καθίσαμε δίπλα απ τον Shrek και τον φίλο του τον Γάιδαρο -φοβεροί τύποι, ειδικά ο δεύτερος!-. Κι ενώ και ρίχναμε πολύ γέλιο με τα αστεία και τους καθιερωμένους τσακωμούς τους, σαν να μας μύρισε κάτι καμένο κι ακούμε ύστερα από λίγο τους Χάνσελ και Γκρέτελ να φωνάζουν έντρομοι πως έπιασε κάπου φωτιά. Τρέχουμε να δούμε και γι’ άλλη μια φορά το Κοριτσάκι με τα σπίρτα την έκανε πάλι τη βλακεία του κι εκτός του ότι έκαψε κάτι κουρτίνες, παραλίγο να λαμπαδιάσει και τη Πεντάμορφη που καθόταν μπροστά του, γι’ αυτό λίγο έλειψε να της φάει απ’ το Τέρας αν δε το συγκρατούσαμε! Ύστερα, λίγο πιο πέρα η μικρή γιαπωνέζα Τσιχίρο που είχε γυρίσει τη προηγούμενη μέρα απ’ το Ταξίδι στη δική της Χώρα των θαυμάτων άρχισε να μαλώνει με την Αλίκη για το ποια χώρα ήταν καλύτερη, με τον μεταφραστή της πρώτης να προσπαθεί να ηρεμήσει τα πνεύματα! Μετά εκεί που περπάταγε μια φίλη μας για να πάει τουαλέτα άκουσε ίσα ίσα ένα αγοράκι να φωνάζει από κάτω της. Κοιτάει απορημένη και ήταν ο Τοσοδούλης του οποίου είχε πατήσει το παλτό του και λίγο ακόμα και θα τον έκανε χαλκομανία τον καημένο! Στη συνέχεια, έχοντας παίξει αρκετή ώρα taboo με τους 7 νάνους νιώσαμε να τραντάζεται όλο το τρένο κι ένας απ’ τους νάνους απ’ το φόβο του σκαρφάλωσε πάνω στη Χιονάτη...Κι όσο πλησίαζε προς το μέρος μας ο θόρυβος, μας λύθηκε η απορία: Όλη αυτή τη φασαρία την προκαλούσαν ο Μολυβένιος Στρατιώτης με τα Τρία γουρουνάκια τα οποία κυνήγαγε για να του δώσουν πίσω το καπέλο του.. Αφήστε σας λέμε, αυτό δεν είναι τρένο, το κλουβί με τους τρελούς είναι! Τέλος πάντων όταν φτάσαμε, δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα γιατί έπρεπε να ξυπνήσουμε την Ωραία Κοιμωμένη αφού δεν ταξίδευε μαζί με τον πρίγκιπα της! Φωνάξαμε τον Μικρό πρίγκιπα μήπως της κάνει αλλά τίποτα, χαμπάρι δεν πήρε και ξαφνικά ο Κακός ο Λύκος απ’ τα νεύρα του , της πετάει ένα κουβά νερό κι εκτός του ότι σηκώθηκε αμέσως του ‘δωσε κι ένα ωραιότατο χαστούκι! «Αυτό για να μάθετε να έχετε τρόπους άλλη φορά» είπε. Για μια στιγμή ο λύκος σκέφτηκε ή να την κάνει μια χαψιά ή να φυσήξει δυνατά και να βγει πετώντας έξω αλλά κρατήθηκε. Μετά βγήκαμε στο σταθμό όπου μας περίμενε ο Μάγος του Οζ που ήρθε κι αυτός διακοπές εδώ. Όσο για τη συνέχεια, δε χρειάζεται να σας πούμε λεπτομέρειες παρά μόνο ότι όλοι γίναμε υποστηρικτές του «Χαβαλεύειν εστί φιλοσοφείν»! Θα σκέφτεστε τώρα έχοντας διαβάσει όλες αυτές τις γραμμές ότι έχω ξεφύγει λίγο ή ότι διαβάζω πολλά παραμύθια.. Απλά επειδή πολύ σοβαροφάνεια έχει πέσει τώρα τελευταία, αυτό που θέλω να πω είναι να μην αφήνουμε το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας να πέσει σε λήθαργο! Μη φοβάστε να το ξυπνάτε που και που, γιατί το να καταλάβεις τι σημαίνει και καταφέρεις τελικά να διατηρήσεις μια παιδικότητα -που δεν καταντάει βλακεία βέβαια- όσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι απ’ τα σημαντικότερα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή. Αλλά τώρα πρέπει να σας αφήσω γιατί η κοπέλα με τα Κόκκινα παπούτσια που χορεύει ασταμάτητα έρχεται καταπάνω μας!