FRIENDS AND THE CITY

Κάτε να χαμηλώσω λίγο τη μουσική γιατί Τom Waits είναι αυτός και δε ξερω, μπορεί να μη σ' αρέσει..Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να γυρνας σπίτι και να νιώθεις ότι δεν ήθελες να τελειώσει αυτή η εξοδος. Να χαίρεσαι που έχεις φίλους με τους οποίους θα πεις τα πάντα κι εκείνοι θα σ' ακούσουν αλλά και που θα κάνετε τον απίστευτο χαβαλέ, θα πετάτε κάτω τα κρασιά και τα μαξιλαρια, ξεκινώντας από κάτι τραπεζάκια στον πεζόδρομο και φτάνοντας σ' εκείνο το τεράστιο τραπέζι με scrumble, σκάκι, εφημερίδες, έναν πελώριο πεντάμορφο καθρέφτη από πίσω και το φωτιστικό από κανονικές δίπλες, εκεί στην Κολωκοτρώνη. Κάτι σαν group therapy. Κι εντάξει ναι ναι μη φωνάζετε.. να χαίρεσαι κι επίσης που ήπιες τζάμπα επειδή ξέρεις τη μπαργούμαν! Να συνεχίσω τώρα; Ωραία. Όχι δεν πήγαμε στην παρέλαση σήμερα αλλά ρεμπελιάσαμε εκεί γύρω όλη μέρα και πίστεψε ήταν καλύτερα απ' το να βλέπω πασαρέλα..ουπς συγνώμη παρέλαση από μίνι φούστες-ζώνες να κουνάνε τα χέρια πάνω κάτω και βαριεστημένα άσπρα πουκάμισα που κοιμούνται όρθια!

Όχι δε θ' αρχίσω τα μελό "ευχαριστώ που είστε φίλοι μου" και τέτοια απλά ήθελα να το πω και σε σας εκεί έξω που αντέχετε ακόμα να έρχεστε μέχρι εδώ στον πολυχώρο γιάφκα μου και να τα λέμε. Οι συγκεκριμένοι μπορεί να μην είναι η κανονική παρέα μου αλλα είναι κολώνιες που κρατάνε χρόνια τώρα και λίγο οικογενειακή κατάσταση! Ξέρεις τώρα, το φανταράκι αδερφάκι ,η καλλιτέχνης κουνιάδα (μη μ' ακούσει η Μέρσα θα με σκοτώσει!), το σεξυ μπόι της φωτογραφίας(προσοχή κορίτσια κυκλοφορεί ελεύθερος και είναι και Ταύρος..) και την ούρια διαννοούμενη (μην τη νευριάσετε όμως γιατί τη βάψατε κακομοίρηδες!) που έκανε κωλοτούμπες όταν είδε το όνομα του blogόσπιτου της στο video wall:-) Δε ξέρω, πάντα μ' άρεσε να κάνω παρέα με μεγαλύτερους,-όπως είστε κι εσείς οι περισσότεροι blogoχωριανοί μου-και τα πηγαινουμε μια χαρά. Είναι κάπως περίεργα με την καλή έννοια γιατί έχουν ζήσει κι έχουν δει πιο πολλά από σένα, αλλά εννοείται ότι όταν φτάσει σε σημείο που η συμβουλή γίνεται κύρηγμα και σ' αντιμετωπίζει ο άλλος ώς τη "μικρή" τότε η συνεπεια δεν είναι παρά μόνο νεύρα! Ε καλά τώρα κι εσύ δε λέω ότι δεν περνάω και δεν επικοινωνούμε με τους συνομήλικους φίλους μου ίσα ίσα, αλλά κατάλαβες νομίζω τι εννοώ. Τέλος πάντων, θα μου πεις τώρα εσύ "και τι το 'κανες ολόκληρο θέμα μια έξοδο;". Γιατί άμα ζεις ωραίες στιγμές πρέπει να διαλαλείς παντού! Γιατί αν το σκεφτείς, οι σχέσεις θα 'ρθουν και μπορεί να φύγουν και κάποιοι, όπως μια φίλη και πρόσφατα ένας άλλος, δεν το καταλαβαίνουν και καταλήγουν να τους παρατάνε όλοι και να στέκονται μόνοι μες στη μέση του δρόμου να ψάχνονται. Ίσως και να 'ναι εντελώς δικός μου τρόπος σκεψης, ότι δηλαδη έχω τους φίλους αρκετά ψηλά (το κινητο μου χτυπάει με το τραγούδι των FRIENDS άλλωστε!)πράγμα που δε σημαίνει ότι δε δίνω σημασία στις σχέσεις εννοείται, απλά είναι πολύ εφιαλτικο σενάριο να μην έχεις ανθρώπους γύρω σου όταν έρχονται τα σύννεφα ή όταν βγαίνει το ουράνιο τόξο..

Γιατί ρε οι καλοί φίλοι πρέπει να γίνονται όχι μόνο post αλλά ολόκληρο blog!