Στα βίντεο, σκηνές από πορείες κατά της παγκοσμοιοποίησης, κουέρνικα του Πικάσσο, δολλάρια που αλλάζουν χέρια, αστυνομικούς που δέρνουν διαδηλωτές(κάτι μου θυμίζει..) και εικόνες από το τελευταίο άλμπουμ "techari" συνοδεύουν όλη τη συναυλία..
Η μαμά μου χορέυει με τις διπλανές της, η μπροστινή μου γεμίζει τον αέρα με μυρωδιές μπάφου, μια ηλεκτρική κιθάρα ηλεκτρίζει κι άλλο την ατμόσφαιρα και ξαφνικά ο Maxwell ανεβάζει στη σκηνή μία κοπέλα τσιγγάνα, η οποία θα μεταφράζει στα ελληνικά από δω και και μετά όσα λέει η Μαρίνα και σε λίγο θα εισβάλλει στη σκηνή με δυο φίλες της χορεύοντας εξτασιασμένες! Νιώθουμε όλοι λες και γνωριζόμαστε χρόνια και βρισκόμαστε σε φιλικό πάρτυ.
Στη μαγεία μπαίνουν τίτλοι τέλους, αγγαλιάζονται όλοι μαζί κι υποκλίνονται αλλά κανείς δεν τους αφήνει να φύγουν κι η σκηνή γίνεται παιδική χαρά!Ο Panko αρπάζει το μικρόφωνο και τρέχει γύρω στη σκηνή φωνάζοντας , άλλοι δύο πιάνουν τα ηχεία και τα κάνουν τουμπερλέκια κι η Μαρίνα ξαναρχίζει "Pasa pasa tristeza pasa, pasa, por un momento y entra calor.." και bailaores όλου του κόσμου ενωθείτε! 
Κι εκεί που λέγαμε πως το ξημέρωμα θα μας βρει εδώ η Μαρίνα βάζει τέλος δυστυχώς με τον καλύτερο όμως τρόπο: τραγουδώντας α καπέλα για την "Historias de perdedores.." και δεν ακούγεται ούτε καν ανάσα μες στην αίθουσα, τους είχε καθηλώσει όλους πάνω της. Υπνωτισμός στο κλουβί με τους τρελούς. Στο δρόμο προς την έξοδο τους βλέπω όλους καταιδρωμένους , γεμάτους χαμόγελα και μια κοπέλα ακούγεται να λέει " Πραγματικά νιώθω ευτυχισμένη!" Παρομοίως.
ΥΓ: ΜΙΚΕΛΑ ΕΛΑ ΓΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ ΓΡΗΓΟΡΑ!
No comments:
Post a Comment