THE ETERNAL SUNSHINE OF A SPOTLESS MIND

(με λίγα λόγια)

Είναι μία απ' τις αιτίες που στριμωχνόμαστε κάθε χρόνο στις ουρές κυρίως του θεάτρου Αμόρε για ν’ αποκτήσουμε εκείνο το πολυπόθητο χαρτάκι που λέγεται εισιτήριο. Είναι εκείνος ο τρομερά γοητευτικός τύπος με το βλέμμα-μαγνήτη. Είναι κουλ χωρίς να το φωνάζει και νιώθεις ότι μπορεί να γίνει ο καλύτερος σου φίλος, που λένε. Είναι η θεατρική εμμονή πολλών τα τελευταία χρόνια. Είναι καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξεως. Είναι..

(με πολλά)

-Καλώς ήρθατε κυρίες και κύριοι! Σήμερα το show μας είναι αφιερωμένο σ’ έναν κύριο ο οποίος ανήκει σ’ εκείνη την κατηγορία των ηθοποιών που τους ερωτεύεσαι από τις ερμηνείες τους πάνω στο θεατρικό σανίδι. Τουλάχιστον έτσι την έπαθα εγώ αλλά σιγά σιγά ανακαλύπτω πως δεν είμαι η μόνη! Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις αυτό που νιώθεις βλέποντας τον να τα δίνει όλα κάθε φορά και ακόμα πιο δύσκολο να εξηγήσεις πόσο αληθινός είναι. Δεν ξεχνάς αυτή τη απίστευτα ζεστή φωνή και κυρίως το καθαρό κι ειλικρινές του βλέμμα, το οποίο έχεις την αίσθηση ότι αν κάποια στιγμή εκεί που τον κοιτάς, χτυπήσει τα δάχτυλα του και σου πει «Γίνε.. κότα», θα το κάνεις χωρίς δισταγμό! Και λίγο πιο.. αναλυτικά απ΄ τον κύριο Κώστα Γεωργουσοπουλο: «Εξελίσσεται σε δύναμη το θεάτρου μας. Έξοχη τεχνική, εσωτερικός έλεγχος των συναισθημάτων, άψογος λόγος και σκηνικό κύρος με ακτινοβολία και στέρεη ψυχοσωματική μηχανική» Όμως όπως για όλα τα έντονα συναισθήματα έτσι κι εδώ κάθε περαιτέρω ανάλυση είναι περιττή. Θα σας πω λοιπόν το παραμύθι του: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που ευτυχώς για τους γύρω του δεν έγινε Πολυτεχνίτης αλλά όταν είδε ένα πολύ λαμπερό φως σ’ ένα μεγάλο σχολείο που ονομαζόταν Εθνικό μπήκε και βγήκε ένας απ’ τους καλύτερους ηθοποιούς αυτής της χώρας. Μόλις το τελείωσε έγινε μέλος μιας πολύ ισχυρής θεατρικής Μαφίας που έχει τη βάση της σ’ ένα περίεργο και πρωτότυπο θέατρο εκεί στο Νότο, με το όνομα Αμόρε. Εκεί 9 χρόνια τώρα καταφέρνει να συγκινεί και να καθηλώνει όλους όσους τον επισκέπτονται. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν κάποιοι θέλησαν να του κάνουν ένα δώρο. Εκείνο τον τόσο σημαντικό για τους άντρες ηθοποιούς, χρυσό σταυρό γνωστό και ως βραβείο Χορν για την προσπάθεια του στο «Στρίψιμο της βίδας» του Τζέφρι Χάτσερ. Αρκετοί όμως τον μάθανε όταν αναφωνούσε «Φεύγα» μπροστά από μια τηλεοπτική κάμερα αλλά και όταν μεταμφιέστηκε σε ραδιοφωνικό παραγωγό στο σταθμό που είναι ντυμένος Εν λευκώ. Επίσης υπήρξε ένας από τους ήρωες του «Ονείρου του σκύλου» του Άγγελου Φραντζή, ο οποίος το κάνε ταινία και ξύπνησε το ελληνικό σινεμά. Πέρσυ, μεταμορφώθηκε σε «Πουπουλένιο», έναν άνθρωπο από απαλά και φουσκωτά μαξιλάρια και κέρδισε το βραβείο Κουν. Τ’ αγαπημένο του γράμμα είναι το «Φ» κι έγραψε γι’ αυτό με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου, σκηνοθέτησε πρώτη φορά κι όποιοι τυχεροί το είδαμε το συζητάμε ακόμα. Του αρέσει να βγάζει φωτογραφίες για θεατρικές παραστάσεις φίλων του-κυκλοφορεί συνέχεια με μια φωτογραφική στο χέρι- εύχεται να συνεργαστεί με τον Αλ Πατσίνο, τρελαίνεται για τη μουσική και η φιλοδοξία του είναι μέσω της δουλειάς του να γίνει ένας διαφορετικός επαναστάτης, όχι απλά να ψυχαγωγεί το κοινό του, αλλά να διαμορφώνει συνειδήσεις και να επεμβαίνει λίγο παραπάνω στην κοινωνία.
Φέτος είπε λίγο αγριεμένος δυο φορές για την "10η Εντολή" στον Alpha, έγινε ένας διαφορετικός «Οδυσσέας», αυτή τη στιγμή παίζει μαζί με τον «Πελεκάνο» του Στρίντμπεργκ στον Εξώστη του Αμόρε, μετά θα μετατραπεί στον «Άντρα με τα θλιμμένα μάτια» και ύστερα με τα γυναικεία μέλη της Μαφίας (Άννα Μάσχα, Μαρία Σκουλά, Αμαλία Μουτούση) ,μια dream team δηλαδή, θα παρουσιάσουν την «Ηλέκτρα» του Χόφμανσταλ στο Μέγαρο Μουσικής. «Το θέατρο είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ψέμα, που στοχεύει στην απόλυτη αλήθεια- όποια κι αν είναι αυτή» λέει μια από τις πιο ωραίες του ατάκες. Αν και του το χω πει αλλά πραγματικά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Για όλη αυτή τη φόρτιση που νιώθω κάθε φορά. Για το ταξίδι. Για..όλα!
...Είναι απλά ο ταλαντούχος κύριος ΑΡΓΥΡΗΣ ΞΑΦΗΣ._