Ενθύμιο από την έκθεση"AGE OF INNOCENCE"..

Μια φορά κι ένα καιρό ,ήταν δεν ήταν ,
Η γη μας μια τεράστια υδάτινη σφαίρα…

Μόνο νερό
Μια μπάλα από θάλασσα. Αλλού ρηχή κι αλλού βαθιά, γεμάτη μυστικά κρυμμένα.
Ήταν πανέμορφα να βλέπεις την απεραντοσύνη του γαλάζιου στον ορίζοντα….

Μόνο νερό, μια τεράστια αγκαλιά που όλα τα θαλασσινά πλάσματα είναι σε κοπάδια ατελείωτα …ανακατεμένα με γοργόνες.
……Ήταν παράδεισος….
Που και που όμως, οι γοργόνες μελαγχολούσαν…που δεν είχαν παρέα ,αλλά βαθιά μέσα στη σοφία του ωκεανού ξέρανε πως η κατάσταση θ αλλάξει.

Ένα βράδυ λοιπόν, στο κρύο βαρύ μπλε της νύχτας, ένας παράξενος βόμβος συνταράζει όλη τη πλάση…ριτίδισε το νερό από τη δυνατή βοή.
Παράξενα χρωματιστά πράγματα πετάνε στον αέρα! το σκοτεινό του ουρανού αποκτάει τελικά μια πολύχρωμη υφή.

Οι φάλαινες στο βαθύ στρογγυλό κόκκινο μέλλον του μυαλού τους αναγνωρίζουν τα περίεργα ιπτάμενα
………….ααααα(ννν)εεεεερο……………….. Η αναστάτωση είναι μεγάλη!
Η θάλασσα ανασκαλεύει τα νερά της ,και τα πλάσματα της κρύβονται στα μαύρα του βυθού…
……………….. Ααααεεεερρροοο-πλάνα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σιδερένια σμήνη από χρώμα! που όλο και φαίνονται καθαρότερα ενώ η μέρα παίρνει να χαράζει.

Στην ακρούλα του ορίζοντα ένας μικρός παρατηρητής βλέπει τα αεροπλάνα να πλησιάζουν όλο και περισσότερο την επιφάνεια του νερού, και με ένα μεγάλο νήμα το καθένα από αυτά κάτι να σέρνει.

Μια τεράστια άσπρη σφαίρα ! μια χιονόμπαλα μεγάλη.

Ένα μετά το άλλο όλα τα αεροπλανάκια γέμισαν τη θάλασσα τεράστια στρογγυλά παγάκια, και φεύγουν γράφοντας κύκλους στον αέρα. Το γοργονάκι που παρατηρεί, έχει χαζέψει με το θέαμα.
Όλα δείχνουν νέα.
Τα παγάκια λιώνουν σιγά-σιγά ,μικραίνουν και μικραίνουν φανερώνοντας κάτι λευκό που ξεπροβάλλει!
Τρίγωνα ,άσπρα πανιά.

Ο ορίζοντας γεμίζει από ιστιοφόρα που αρμενίζουν με φωνές και γέλια από ανθρωπάκια που συνεχίζουν το ταξίδι τους.
Το γοργονάκι βουτάει στα βαθιά να πει τα νέα στους μεγάλους.
…..ακούγοντας την ιστορία η μεγάλη γοργόνα πλατάγισε την ουρά της γέλασε με την καρδιά της –και είπε
«ΧΑ! τώρα τα όνειρο θα βγει αληθινό! Ας πάμε!»κι ανέβηκε ψηλά κι έκανε τη θυμωμένη.
«ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος????»
Κι όλα τ ανθρωπάκια πάνω στα πλοία με τα παγωμένα τους χαμόγελα, είπανε με μια φωνή
«ΖΕΙ κυρά γοργόνα!»
«Ωραία!»απάντησε εκείνη και φεύγει. Είχε μια ολόκληρη θάλασσα γεμάτη καράβια να ρωτάει.
Και τότε άσπρα μπουκάλια γάλα χύνονται στη θάλασσα σαν προσφορά προς το θαύμα που επέζησαν από την τρομερή γοργόνα .Κι έτσι γεννηθήκαν οι στεριές ,αφού έπηξε το γάλα!

Κι από τότε οι ναυτικοί γυρίζουν τις θάλασσες και οι γοργόνες τους κάνουν τρομερές ερωτήσεις.
Από τα άσπρα πρώτα ιστιοφόρα έμειναν μονό 30,και τα στολίζουμε κάθε Χριστούγεννα.

Τα αεροπλάνα περνάνε κι αυτά καμιά φορά, και πετάνε με θόρυβο ,χιονοπόλεμο ,κυρίως στα μέρη που κάνει πολύ ζέστη…κι έχει ησυχία…
Δε ξέρουμε τι έχουν μέσα στις χιονόμπαλές τους. …..Αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία…

Τα δικά μας ,εκείνα τα πρώτα, ζούνε για τη χαρά των ταξιδιών στους αιθέρες και γεμίζουν το κόσμο ευχές

-ΚΑΛΛΙΡΟΗ ΣΠΙΡΙΔΩΝΟΣ-