ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ? Ή αλλιώς όχι άλλο κουλτουριάρικο κάρβουνο! Θυμάσαι τότε που σου ‘χα ξαναπεί για τους σεξουλιάρηδες ραδιοφωνικούς παραγωγούς και για τους άλλους που είναι παπαγάλοι των χορηγών τους? Ε? Το θυμάσαι? Τέλος πάντων, υπάρχει κι ένα άλλο είδος; Οι «Ζουραρικοί» ή «Θαρροικοί». Τι που μου ‘ρθε αυτό; Ασε με να τελειώσω και θα καταλάβεις. Τώρα τελευταία, με παρασύρανε κάτι φίλες ν’ αφήσω για λίγο τον best για ν’ ακούσω Δίεση. T απογεύματα δηλαδή, μη φανταστείς όλη μέρα. Ναι μια χαρά τα τραγούδια αλλά αυτοί οι παραγωγοί από ένα σημείο και μετά δεν παλεύονται σου λέω! Ήθελα καιρό να στα πω αλλά έλεγα «δεν πειράζει, έτσι είναι». Όμως το χθεσινό ήταν το αποκορύφωμα και δεν άντεξα να το κρατήσω μέσα μου. Άρχισε ο άλλος να λέει για την μεταχριστουγεννιάτικη εποχή ακριβώς έτσι: «Ένας μελαγχολικός κουραμπιές στο τραπέζι που έφυγε η άχνη του και του πήρε τη νιότη του. Ένα θλιμμένο μισοφάγωτο μελομακάρονο. Ένα λαμπιόνι που κάηκε ενώ τα δίπλα συνεχίζουν να λάμπουν..κι όλα αυτά τα περιμένει η κούτα στο πατάρι..» Δηλαδή…ΕΛΕΟΣ. Φέρτε και τον Πρέκα κάνει εκπομπή! Είπαμε ρε παιδί μου και σε μένα αρέσει η ποίηση και κάτι το λυρικό στην καθημερινότητα αλλά εδώ σχεδόν κάθε φορά μυρίζει καμμένο. Απλά ξέρεις τι μου τι σπάει? Το υπερβολικό ύφος του διανοουμένου κι αυτός ο σπαστικός στόμφος στη φωνή. Συμφωνώ για τη λεγόμενη μαγεία του ραδιόφωνου και μπλα μπλα, ραδιοφωνάκιας είμαι έτσι κι αλλιώς, αλλά μην το παραχέζεις το θέμα. Και δεν είμαι καμιά κολλημένη που δεν δέχομαι ν ακούσω τίποτα άλλο εκτός από best. Αρκετές φορές βολτάρω σ’ άλλες συχνότητες. Κάποιοι μπορεί και ν’ αρχίσουν να φωνάζουν και να βρίζουν όμως είναι τόσο κακό να βάζεις τραγούδια έντεχνα, λίγο πιο ποιοτικά όπως λέγονται, και να ‘σαι και λίγο κουλ τουλάχιστον? Δε νομίζω. Α Ακουγα σήμερα την Αφροδίτη Σημίτη το πρωι κι εγινε κάτι που με συγκίνησε πολύ και πόσο μάλλον την ίδια. Την επισκέφτηκε στο σταθμό μία κυρία που είναι ακροάτρια της 18 χρόνια, από τότε που ξεκίνησε δηλαδή , η οποία είναι γιαγια με 4 εγγόνια και συνεχίζει ακόμα να την ακούει χορεύοντας μάλιστα με τις φίλες της. Κάτι ανάλογο της Θεοπούλας δηλαδή!
OFF AIR: Πρόσεξε τα ονόματα που θα σου πω. Πρόσεξε τα καλά ε γιατί προβλέπεται να τα ακούς συνέχεια από δω και πέρα:-Σα μάναντζερ μιλάω μου φαίνεται! Χα.-
1.Αποστόλης Τότσικας. Εκτός από ένας πολύ ωραίος 23χρονος-ξέρεις τώρα ζεν πρεμιέ ξανθός γαλανομάτης και τέτοια- είναι και πολύ καλός ηθοποιός. Δεν είναι και πολύ συχνός αυτός ο συνδυασμός πλέον, γι’ αυτό στο λέω. Τον είδα να παλεύει με τον Αμερικάνο Βούβαλο στο Ιλίσσια Βολανάκη, παρέα με τους Αντώνη Καφεντζόπουλο (που έκανε και την σκηνοθεσία) και Δημήτρη Αλεξανδρή και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Τώρα αν εσύ δεν είσαι του θεάτρου, αλλά της μικρής οθόνης, βάλε Μέγκα προσεχώς γιατί θα πρωταγωνιστεί στη καινούργια σειρά «Μαζί σου» και βγάλε εισιτήριο για την άλλη οθόνη τη μεγάλη για να τον δεις στην ταινία «Ο γιος του φύλακα». η οποία βραβεύτηκε και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Α μπορεί και να τον θυμάσαι από κάτι περάσματα στους «10 μικρούς Μήτσους» και «10η εντολή» ή από τη "Λούφα και παραλλαγή. Σειρήνες στο Αιγαιο" και τις «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη.
2.Βen Whishaw. Ο 26ρης πρωταγωνιστής του Άρωματος. Έχει παίξει σε αρκετές ανεξάρτητες όπως το "Μy brother Tom" και κυρίως θέατρο απ' όπου τον ανακαλυψαν -είχε παίξει και Αμλετ κι είχε πάρει "tremendous critical acclaim!" όπως λέει σε κάποια αγγλικη ιστοσελίδα κι εκτός έχει τρομερή φάτσα. Πάνω της μένουν το διαβολικό και το αθώο μαζί. Είδα πριν μερικές μέρες την ταινία χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο και κατάλαβα πόσο δύσκολη μπορεί να ήταν η μεταφορά. Κοίτα το περιμενα καλύτερο να σου πω την αλήθεια αλλά ο Τομ Τίκβερ στη σκηνοθεσία, που είναι και αγαπημένος σκηνοθέτης τα πήγε μια χαρά. Τέλος πάντων αν βρεθείς στην Αγγλία πέρνα μια βόλτα απ' το Εθνικό θέατρο να τον απολαύσεις στο Γλάρο του Τσέχοφ ή αλλιώς περίμενε να στηθείς στην ουρά για τη γνωστή σκοτεινή αίθουσα όπου θα τον δεις στα "Ιm not there" και "The Restraint of Beasts"
No comments:
Post a Comment