Wednesday, January 10, 2007

ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ!


ΕΛΑΑ! Μ’ ακούς; Που είσαι; Στο Μαντάμ Τισσώ; Αα χαιρετίσματα στο Brad! Έχουν βάλει και το Σαντάμ κρεμασμένο ή το πτώμα του; Α όχι ακόμα.. Τέλος πάντων παλουκώσου εκεί δίπλα στον Κλούνει ή όποιον θες τέλος πάντων για να σ’ ακούω. Αφού έχεις και δωρεάν χρόνο ομιλίας, θα σε πρήξω τώρα. Αυτές τις μέρες όλο διαβάζω κι ακούω πράγματα για τη νεότητα, (Να ζήσεις και χρόνια πολλά μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά λαλαλαλαλα). τι θα πρέπει να προσέχουμε, πως μπορούμε να κατακτήσουμε την αιωνιότητα. Ναι keep walking και τέτοια. Έλεγε μια εκπομπή στη ΝΕΤ που λες το πρωί, 10 μεθόδους για να γίνουμε Χαιλάντερ και να βρυκολακιάσουμε. Εγώ πρόλαβα μόνο τους πέντε.
Δηλαδή:

1.Τακτική άθληση
2.Να ζούμε επικίνδυνα
3.Να μένουμε σε ωραία περιοχή
4.Να τρεφόμαστε σωστά
5.Να αναζητούμε την επιτυχία
Οπότε από αύριο, ξέθαψε τ' αθλητικά σου που χουν αραχνιάσει, θα γίνουμε 007, το Χαιδάρι μια χαρά περιοχή δεν μετακομίζουμε, κομμένα τα Goody’s κι οι πίτσες και αρχίζουμε το ψάξιμο της επιτυχίας.
Ύστερα επάνε για τη γηραιότερη γυναίκα στον κόσμο, 122 χρονών(!) που ΄ταν τη ρωτήσανε τα μυστικά της, είπε απλά ότι έτρωγε πολύ λάδι και το κυριότερο: χαμογελούσε συχνά. Είδες; Όταν τα λέω γω..Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Τρέχα εσύ και κάνε μπότοξ και λίφτινγκ να καταντήσεις σαν τον Φλωρινιώτη, ο οποίος θα είναι ο μοναδικός άνθρωπος που η Μαντάμ Τισσω θα τον βάλει ζωντανό στο μουσείο! Θυμήθηκα τώρα εκείνη τη συνέντευξη που είχαμε πάρει απ’ την Εβελίνα Παπούλια και λέγαμε περι λίφτινγκ:

«Όχι βέβαια δε θα ‘κανα ποτέ. Ο Χριστός κι η Παναγία! Η αλήθεια είναι ότι δε λατρεύω τις ρυτίδες, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι όσο μπορείς να συντηρήσεις τον εαυτό σου, να το κάνεις. Τώρα όλη αυτή «η πόλη των ζωντανών νεκρών» που έχουν γίνει οι μισοί με ανατριχιάζει. Το λίφτινγκ είναι ένα πράγμα που είναι ούτως ή άλλως ανατριχιαστικό σαν διαδικασία. Νομίζω ότι όλα έχουν τη στιγμή τους, το χρόνο, το χώρο τους. Είναι πιο ανατριχιαστικό να βλέπεις ένα γερασμένο πρόσωπο τσιτωμένο παρά ένα γερασμένο πρόσωπο γερασμένο.»
Διάβασα χθες στο LOOK για ένα περιστατικό που ευτυχώς δεν ήμασταν μπροστά. Λέει η καημένη η δημοσιογράφος πως μια μέρα στ' αεροδρόμιο ο γιος της έπαιζε με το σκυλάκι κάποιας κοπέλας παραδίπλα.Μιας φιγούρας μικροκαμωμένης, με παντελόνι κάπρι, μακουδάκι, μαλλάκια μπούκλες, στρασάκια κλπ. Μια μοντερνα κοπελίτσα θα λεγες. Πάνω στο παιχνίδι όμως το παιδάκι μπερδεύεται στα πόδια της, εκείνη γυρίζει απότομα και ο μικρός τρέχει στην αγκαλιά της μαμάς του."Μαμά, μαμά, αυτό το κοριτσάκι είναι γιαγιά!" Η κυρία ήταν τρομερά "φτιαγμένη". Το δέρμα τεντωμένο σα φίλμ, έτοιμο να σπάσει, μάτια Μάο τσε Τουνγκ, χείλη ροφού και το βλέμμα του κουνελιού των Μόντι Πάιθονς. Κατακόκκινο.

Ο χορός των τεράτων με λίγα λόγια. Δες και τη Γιάννα Αγγελοπούλου. Λύπη, χαρά η ίδια έκφραση. Το άλλο τ άκουσες για τη Ζωζώ Σαπουτζάκη ότι έβγαλε την ηλικία της από την ταυτότητα της κι έβαλε μικρότερη; Με δε μπορώ να καταλάβω κάποιοι άνθρωποι πως σκέφτονται.Δε βλέπουν ότι είναι γελοίο; Μπορεί και να μιλάω εκ του ασφαλούς αλλά αν αισθάνεσαι πραγματικά νέος αυτό βγαίνει προς τα έξω. Η ρυτίδα είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς θα γίνει κι όσο κι αν επεμβαίνεις δεν καταφέρνεις και πολλά. Ας αποδεχθούν όλοι κι όλες επιτέλους τον εαυτό τους όπως είναι. Ωχ λες και κάνουμε group therapy ακούγομαι!
Τέλος πάντων, ένα κρατάω εγώ: ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!

No comments: